Επαγρύπνηση, οργάνωση και πάλη, η απάντηση στους επικίνδυνους σχεδιασμούς.

Οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες (ΕΕ – ΝΑΤΟ) έχουν βρει σε ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ τον πιο πολύτιμο εταίρο για να προωθούνται οι βρώμικοι σχεδιασμοί τους.

Του λόγου το αληθές αποδείχθηκε περίτρανα στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ και τις αποφάσεις της, τις οποίες επικύρωσε και η ελληνική κυβέρνηση και οι οποίες ανάβουν το «φιτίλι» σε μια γειτονιά που μυρίζει μπαρούτι. Στις Βρυξέλλες, λοιπόν, επιβεβαιώθηκε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι αδίστακτη μπροστά στην εξυπηρέτηση της στρατηγικής της αστικής τάξης, εμπλέκοντας το λαό και τη χώρα βαθύτερα μέσα στο βούρκο των ανταγωνισμών. Ήταν από τις κυβερνήσεις που όχι μόνο συμφώνησαν αλλά πλειοδότησαν κι από πάνω στην αύξηση των δαπανών από τους κρατικούς προϋπολογισμούς για τις ΝΑΤΟϊκές ανάγκες.

Στη σύνοδο έγινε για μια ακόμα φορά καθαρό ότι το ΝΑΤΟ είναι σε φάση πολεμικής προετοιμασίας σε διάφορα μέτωπα και κυρίως απέναντι στη Ρωσία, προωθώντας την ακόμα πιο αποφασιστική περικύκλωσή της. Ο καβγάς μάλιστα ανάμεσα σε ΗΠΑ και Γερμανία, για τις ΝΑΤΟϊκές δαπάνες και τις οικονομικές σχέσεις της δεύτερης με τη Ρωσία, δείχνει την αποφασιστικότητα των ιμπεριαλιστών να κλιμακώσουν την αντιπαράθεση.

Η αλήθεια που επιβεβαιώνεται ξανά είναι πως όποιος οργανισμός φτιάχνεται για να προστατεύει τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, όπως γίνεται με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, είναι από χέρι εχθρικός για τα λαϊκά συμφέροντα, κι αυτό αποδεικνύεται είτε σε συνθήκες «ιμπεριαλιστικής ειρήνης», με τα δυσβάσταχτα μέτρα που ματώνουν τους εργαζόμενους, είτε σε συνθήκες πολεμικών αναμετρήσεων.

Το ψέμα και η υποκρισία δεν περιορίζονται στο πώς η κυβέρνηση προσπαθεί να οδηγήσει το λαό σε εφησυχασμό σε σχέση με την εμπλοκή της στα επικίνδυνα πολεμοκάπηλα σχέδια του ΝΑΤΟ. Με τον ίδιο τρόπο τον καλεί να πανηγυρίζει για την επικείμενη «έξοδο από τα μνημόνια» και την επιστροφή στην καπιταλιστική «κανονικότητα». Ως στοιχεία αυτής της κανονικότητας παρουσιάζει τις κούφιες υποσχέσεις για «επαναδιαπραγμάτευση των μειώσεων στις συντάξεις», που την επομένη διαψεύδονται από αξιωματούχους της ΕΕ, την εξάμηνη παράταση του μειωμένου ΦΠΑ για 5 νησιά, ως ένα κυνικό «αντιστάθμισμα» για τον εγκλωβισμό χιλιάδων προσφύγων, όπως και το λεγόμενο «μεταφορικό ισοδύναμο», τη νέα δηλαδή μορφή επιδότησης των εφοπλιστών.

Οι εξελίξεις δείχνουν ότι ο λαός έχει να διαλέξει ανάμεσα σε δύο δρόμους:

Ο ένας είναι η συνέχιση των θυσιών στο όνομα της καπιταλιστικής ανάκαμψης, των θανάσιμων κινδύνων από τους πολεμοκάπηλους σχεδιασμούς που ξεδιπλώνονται στην περιοχή για τη διεκδίκηση δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων. Είναι ο δρόμος στον οποίο στρατεύονται όλα τα κόμματα του κεφαλαίου.

Ο άλλος δρόμος είναι αυτός τον οποίο μόνο το ΚΚΕ καλεί το λαό να βαδίσει: Είναι ο δρόμος που περιγράφεται από το σύνθημα «Καμία θυσία για την πλουτοκρατία». Που βλέπει τους εργαζόμενους και το κίνημά τους πρωταγωνιστές και όχι θεατές των εξελίξεων.

Αυτός ο δρόμος είναι και ο μόνος ελπιδοφόρος για την εργατική τάξη, για τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Με ισχυροποίηση του  παντού και συμπόρευση μαζί του, με το κόμμα που ρίχνει όλες του τις δυνάμεις για να βαδίσουν οι εργαζόμενοι αυτόν το δρόμο, μπορούν να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για το λαό και τη χώρα.