Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, μιλώντας πάνω στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, τόνισε:

«Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Παρακολουθώντας όλες αυτές τις 15 μέρες που πέρασαν από τις εκλογές της 25ης Γενάρη και το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ…

Αλλά και την ομιλία του πρωθυπουργού κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησής του, όπως και τις ομιλίες των υπουργών της συγκυβέρνησης…

Μας επιβεβαίωσε -γιατί δεν είναι πλέον μόνο εντύπωση- ότι προσπαθεί να ισορροπήσει ακροβατώντας…

Προσπαθώντας να ικανοποιήσει, στα λόγια τουλάχιστον -γιατί η πράξη θα φανεί στην πορεία πιο καθαρά- τόσο τους εγχώριους ομίλους, αλλά και τα ευρωπαϊκά μονοπώλια που καθορίζουν τις τύχες της ΕΕ και της Ευρωζώνης, δηλαδή τους λεγόμενους εταίρους, δανειστές και δε συμμαζεύεται…

Όσο και να χαϊδέψει τα αυτιά των εργαζομένων, του λαού μας, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ένα μέρος τους ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, εγκαταλείποντας το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, έχοντας κάποιες μικρές ελπίδες ότι ίσως κάνει κάτι καλύτερο από τους προηγούμενους…

Κι έχοντας σηκώσει τους τόνους προεκλογικά, ο ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύεται τώρα να προσγειωθεί και να προσγειώσει ταυτόχρονα και αρκετούς οπαδούς του στη σκληρή πραγματικότητα που του επιβάλλει μια λυκοσυμμαχία, της οποίας δηλώνει πιστός εταίρος και μάλιστα τη θεωρεί “κοινό μας σπίτι”, καλλιεργώντας και την αυταπάτη ότι μπορεί κιόλας να το αλλάξει με διαπραγματεύσεις, επειδή πλέον θα τους μιλάει πιο “υπερήφανα”…

Φυσικά, εμείς δεν έχουμε καμία αυταπάτη, ούτε τρέφουμε ψεύτικες ελπίδες και προσδοκίες.

Οι περισσότεροι σε αυτή εδώ την αίθουσα, πολύ περισσότερο έξω από αυτήν, τα πλατιά λαϊκά στρώματα αναγνωρίζουν στο ΚΚΕ, ακόμα και αν ιδεολογικά – πολιτικά δε συμφωνούν μαζί μας, ότι το ΚΚΕ έχει συνέπεια λόγων και έργων, επιδεικνύει σταθερότητα αρχών και θέσεων.

Μια σταθερότητα και συνέπεια που δε στηρίζεται σε δόγματα ή δοξασίες, αλλά σε επιστημονικά τεκμηριωμένες αναλύσεις της πραγματικότητας κάθε φορά, με οικονομικές και πολιτικές προβλέψεις που επιβεβαιώνονται, ακριβώς γιατί πατάνε στο έδαφος, από τη σκοπιά της υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων και αναγκών, από τη σκοπιά της πάλης για ένα εντελώς διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, που έχει ανάγκη ο λαός και η χώρα.

Γι’ αυτό και ξέρουμε ότι προτάσεις, θέσεις και προγράμματα που προσπαθούν να συγκεράσουν, να ταιριάξουν τα ασυμβίβαστα, καταντάνε να οδηγούν το λαό και το κίνημά του να εξακολουθεί να “ματώνει” για τους ίδιους λόγους που “μάτωνε” και με τους προηγούμενους.

Δε γίνεται να είσαι και με την εργατική τάξη, το λαό και με την πλουτοκρατία του τόπου και της Ευρώπης.

Ή θα πασκίζεις για τα συμφέροντα των λίγων, των ομίλων, τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς τους και της κερδοφορίας τους, ρίχνοντας όλο και πιο κάτω τους μισθούς, τα μεροκάματα, γκρεμίζοντας κατακτήσεις και δικαιώματα, εργασιακές σχέσεις και κοινωνικές παροχές…

Ή θα είσαι, πραγματικά, στην πράξη και όχι στα λόγια, με το μέρος των αδυνάτων, των ανέργων, των μισθωτών, των αυτοαπασχολουμένων, των αγροτών, των νέων και των γυναικών των λαϊκών οικογενειών.

Κι αυτό προϋποθέτει άλλο δρόμο ανάπτυξης, άλλο δρόμο εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.

Μακριά από την πεπατημένη του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης που μας έφερε έως εδώ.

Αυτό προϋποθέτει σύγκρουση και ρήξη στην πράξη, με τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, στις Συνθήκες τους, από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ μέχρι το Σύμφωνο για το Ευρώ, το Σύμφωνο Σταθερότητας και τη “Στρατηγική Ευρώπη 2020”, της πρόσφατης οικονομικής κρίσης.

Σε όλα αυτά χτες έδωσε όρκους πίστης ο πρωθυπουργός, που ευθύνονται, πρωταρχικά και κύρια, για το κατάντημα του λαού και της χώρας.

Τώρα ο καθένας μπορεί να καταλάβει τι κρύβεται πίσω από τα βαρύγδουπα συνθήματά σας για το τέλος της λιτότητας.

Αυτό που ήδη δεσμεύεστε ότι θα υπογράψετε είναι ένα νέο πρόγραμμα αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων.

Αυτό που ξεκάθαρα δηλώνετε ότι θα τηρήσετε είναι οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί και οι κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας.

Τι σημαίνουν για το λαό αυτές οι δυο συγκεκριμένες δεσμεύσεις σας; Ότι θα συνεχιστούν οι θυσίες του λαού στο βωμό της ανταγωνιστικότητας και του κέρδους των μονοπωλιακών ομίλων.

Γι’ αυτό μιλάτε για λιτό βίο, με αξιοπρέπεια. Γιατί δεν πρόκειται να ανακτηθούν ούτε καν οι τεράστιες απώλειες που είχε η λαϊκή οικογένεια την περίοδο της κρίσης.

Γιατί η ανάκαμψη των κερδών των ομίλων επιβάλλει να θεωρήσουμε πλέον ως “περασμένα – ξεχασμένα” όσα χάσαμε στην κρίση.

Θα χορτάσουμε λοιπόν με αισθήματα αξιοπρέπειας και με λίγα ψίχουλα για την ακραία φτώχεια, που θα τα πληρώσουν οι υπόλοιποι μισθωτοί και αυτοαπασχολούμενοι.

Για το λαό και τις ανάγκες του, αν προχωρήσει ο νέος επώδυνος συμβιβασμός μεταξύ των αστικών τάξεων της Ευρωζώνης, η διαφορά θα είναι στο περιτύλιγμα.

Η τρόικα θα αλλάξει όνομα και θα υπάρξει νέα μορφή εποπτείας των δανειστών. Το σημερινό μνημόνιο θα αντικατασταθεί από ένα καινούργιο.

Η υπερήφανη διαπραγμάτευσή σας, η διαφορετική πολιτική σας, την οποία καλείτε να στηρίξει ο λαός, αφορά το αν θα απελευθερωθεί περισσότερο κρατικό χρήμα για να δοθεί στους εγχώριους μονοπωλιακούς ομίλους και όχι στους δανειστές. Αφορά επίσης τη χαλάρωση των όρων για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα στους ετήσιους προϋπολογισμούς, που επιβάλλεται σήμερα για να διασφαλιστεί η σταθερότητα του ενιαίου νομίσματος, του ευρώ.

Άλλωστε, σε παρόμοια κατεύθυνση πιέζουν τη γερμανική κυβέρνηση οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Ιταλίας, με τη στήριξη των ΗΠΑ. Όχι για να βελτιωθεί η θέση του λαού.

Γι’ αυτό ο Ολάντ, ο Ρέντσι και η αμερικανική αποστολή στην Ελλάδα σας στηρίζουν, για να συνεχίσετε τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις.

Η πίεση στοχεύει στο να αναλάβει η Γερμανία μεγαλύτερα βάρη στη διαχείριση των υπερχρεωμένων κρατών και στις επενδύσεις στην Ευρωζώνη. Εξυπηρετεί τους στόχους των ΗΠΑ για να αλλάξει ο συσχετισμός σε βάρος της Γερμανίας, χωρίς να διαλυθεί η Ευρωζώνη.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Δυστυχώς ο λαός μας, με ευθύνη της ίδιας της πραγματικής εξουσίας και των διαφόρων κυβερνήσεών της, έχει αποκτήσει μειωμένες απαιτήσεις πλέον, ζήτημα φυσικά που έχει να κάνει και με την υποχώρηση του εργατικού – λαϊκού κινήματος και τους αρνητικούς συσχετισμούς που υπάρχουν διεθνώς, και στην Ευρώπη και στη χώρα μας.

Με πρωταρχική βέβαια ευθύνη των γνωστών κομμάτων που κυβέρνησαν ή συγκυβέρνησαν, φιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών και όσων όλα τα προηγούμενα χρόνια τους συνέδραμαν, παροπλίζοντας το ταξικό κίνημα, ως γνήσιοι ρεφορμιστές και οπορτουνιστές τότε…

Και που τώρα αντικαθιστούν τη σοσιαλδημοκρατία του ΠΑΣΟΚ με τη σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ…

Τι είχες Γιάννη μ’, τι είχα πάντα…

Μπροστά λοιπόν και στις ισχνές ελπίδες και στις μειωμένες απαιτήσεις ενός λαού που έχει υποφέρει τα πάνδεινα, ένα κυβερνητικό κόμμα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει να χειριστεί και μπορεί να χειριστεί δύο πράγματα, εναλλάξ:

Και το εμπόριο ελπίδων και το εμπόριο του φόβου.

Αυτά μπορεί πολύ καλά κανείς να τα αποκρυπτογραφήσει, τόσο στην ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων από τον πρωθυπουργό, όσο και σε ομιλίες των κυβερνητικών υπουργών και βουλευτών που ακολούθησαν.

Και στα δύο αυτά -και στο εμπόριο φόβου και στο εμπόριο ελπίδας- είχαν γίνει μανούλες οι προηγούμενοι, του πάλαι ποτέ δικομματισμού και κατόπιν συγκυβερνώντες, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Σε άξιο μαθητή τους εξελίσσεται και ο ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα χρόνια…

Κι όχι μόνο εξαιτίας της γνωστής λέξης που έχει περάσει πλέον και στο διεθνές λεξιλόγιο, τη γνωστή κωλοτούμπα, που πρώτο το ΚΚΕ, αν θυμάστε καλά, χρησιμοποίησε πριν 2 χρόνια…

Παρεπιμπτόντως να πω ότι όταν το λέγαμε αυτό, δεν το λέγαμε βέβαια γιατί είχαμε κάποιες αυταπάτες και για τα συνθήματα και για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γιατί ακριβώς αποκαλύπτονταν, όλο και περισσότερο, όσο περνάει ο καιρός, αυτά που προσπαθούσαν και προσπαθούν να κρύψουν από το λαό.

Αποδειχτήκατε πολύ προσαρμοστικοί και συνεργάσιμοι με το αφάν – γκατέ της χρηματιστικής ολιγαρχίας, των μονοπωλίων και των εκπροσώπων τους στις διάφορες κυβερνήσεις.

Αρκετοί καλοπροαίρετοι άνθρωποι και πολιτικοί μιλάνε και σήμερα για την ανάγκη “εθνικής” συνεννόησης και στήριξης στο έργο της κυβέρνησης, το οποίο ακούγεται και ως θετικό, ως κάτι καλό…

Δεν αναφέρομαι σε παράγοντες ή πολιτικά κόμματα, τα οποία πιθανόν ή προφανώς, όπως θέλετε πέστε το, το κάνουν και για δικούς τους, κομματικούς, προπαγανδιστικούς, πολιτικούς σκοπούς.

Αναφέρομαι σε όσους ειλικρινά το πιστεύουν, είτε από κάποια άγνοια είτε από αυταπάτη, αν θέλετε, ή και μια μικρή ελπίδα μήπως και βγει κάτι…

Αυτό που έχουμε να τους πούμε καθαρά, για μια ακόμα φορά, και αν θέλουν ας το πάρουν υπόψη πριν είναι αργά για το λαό, είναι το εξής:

Σε αυτήν εδώ τη χώρα την έχουμε πατήσει ουκ ολίγες φορές τα τελευταία τουλάχιστον 40 χρόνια, για να μην πάμε παλιότερα.

Κι αυτό που έχουμε να πούμε λοιπόν, αξιοποιώντας αυτή την πείρα, είναι ότι η δικαιολογημένη αγανάκτηση, οργή, δυσαρέσκεια απέναντι στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, για όσα υπέφεραν οι εργαζόμενοι, ο λαός αυτά τα χρόνια, από όσους κυβέρνησαν, όχι μόνο είναι δικαιολογημένη, αλλά η καταδίκη αυτή, πρέπει να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί το επόμενο διάστημα, εγκαταλείποντας τις θέσεις τους ακόμα πιο μαζικά.

Αυτό όμως δεν πρέπει ταυτόχρονα να οδηγήσει σε παθητική αναμονή για σωτηρία από τη νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Να μην οδηγήσει το λαό, το κίνημα να γίνει χειροκροτητής ψεύτικων προσδοκιών για μια ακόμα φορά ή να διοχετευτεί σε ανώδυνα ρυάκια ή πολύ χειρότερα σε ναζιστικά εκτρώματα…

Γιατί: Αν η ολοσχερής καταδίκη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δε συνδυαστεί με καταδίκη συνολικά της στρατηγικής και των αντιλαϊκών κατευθύνσεων αυτής της πολιτικής, που είναι πολιτική και στρατηγική της ΕΕ, των μονοπωλίων, του συστήματός τους και του κράτους τους, τα οποία υπερασπίζονται -με διαφορετικές βέβαια αφετηρίες και εκδοχές ο καθένας τους- όλα τα άλλα κόμματα, τότε θα βρεθούμε στα ίδια και πιθανόν χειρότερα από όσα ήδη γνωρίσαμε μέχρι σήμερα.

Δεν ωφελεί, για παράδειγμα, η καταδίκη μόνο της προηγούμενης διαπραγμάτευσης -από την άποψη των τρόπων, των μεθόδων και των προτάσεων- που έκανε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ με τους “εταίρους”…

Αλλά η πλήρης συνειδητοποίηση ότι κάθε διαπραγμάτευση -όσο σκληρή και αν είναι- εντός αυτού του πλαισίου, του ευρωενωσιακού, της Ευρωζώνης -στο οποίο ορκίζεται συνεχώς ο σημερινός πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του- και μάλιστα μέσα στη δίνη των μεγάλων ανταγωνισμών, θα είναι από χέρι χαμένη για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Όταν τσακώνονται τα βουβάλια στη λίμνη των ανταγωνιστικών συμφερόντων τους, την πληρώνουν πάντα τα βατράχια, οι μικροί και πιο αδύναμοι, δηλαδή τα λαϊκά στρώματα, η χώρα μας.

Γι’ αυτό λέμε:

Το εργατικό – λαϊκό κίνημα να μη γίνει χειροκροτητής, όπως τον θέλουν όλοι τους και οι σημερινοί κυβερνητικοί εταίροι και οι σύμμαχοί τους και όσοι βρίσκονται πίσω από αυτούς…

Να μη γίνει χειροκροτητής ο λαός μας, μιας διαπραγμάτευσης εντός των αντιλαϊκών τειχών που θα μας στείλει ξανά στα τάρταρα.

Το λέμε καθαρά: Όσο πιο γρήγορα ο λαός μας, η νεολαία, το ριζοσπαστικό εργατικό – λαϊκό κίνημα χαράξει τη δική του γραμμή πάλης, για ανάκτηση των απωλειών από τα χρόνια της κρίσης, τόσο θα είναι προς το συμφέρον του, δε θα μετράει άλλο χαμένο χρόνο.

Ανάκτηση των απωλειών του λαού, με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με άλλο δρόμο ανάπτυξης για το λαό, αυτό πρέπει να γίνει ο στόχος, να διαπερνά τη γραμμή πάλης.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Οι προγραμματικές δηλώσεις αλλά και οι προτάσεις που έχουμε ακούσει από τους υπουργούς, δημιουργούν εύλογες και μεγάλες ανησυχίες.

Που δεν μπορούν να διασκεδαστούν με τα μεγάλα λόγια περί αξιοπρέπειας, εθνικής περηφάνιας και άλλα ρεσιτάλ αμετροέπειας…

Αλήθεια, τα ψίχουλα είναι η αξιοπρέπεια και η ελπίδα που έρχεται;

Η ελπίδα της εργατικής τάξης, της νεολαίας, να έχει σταθερή δουλειά με δικαιώματα το 2015, να μπορεί να ζήσει με αξιοπρέπεια τα παιδιά της, με δωρεάν Υγεία, Περίθαλψη, Παιδεία, είναι να έχει ζωή με δικαιώματα κι όχι μια χαμοζωή…

Μήπως και με τα ψίχουλα που υποσχέθηκαν, άλλα για το 2016, άλλα με ορίζοντα τετραετίας, θα λύσουν το πρόβλημα των λαϊκών νοικοκυριών; Μήπως και πάλι αυτές οι οικογένειες δε θα έχουν μπροστά τους το τραγικό δίλημμα:

“Να πληρώσω για το πετρέλαιο ή για τα φάρμακα;”

“Για ένα κομμάτι κρέας ή για το εμβόλιο του παιδιού;”

“Να μείνω άνεργος ή να δουλεύω δυο – τρεις μέρες το μήνα και να λέω δόξα τω θεώ;”

Αλήθεια όμως, μπορεί να υπάρχει ζωή έτσι, εν έτει 2015;

Κι όλα δικαιολογούνται με το “παραλάβαμε καμένη γη”… Καμένα σπαρτά και γκρεμισμένα γεφύρια τα είπε ο κ. Τσίπρας χτες… Κι όσοι χρησιμοποιούν τέτοια επιχειρήματα κάθε φορά, ξέρουμε ότι θέλουν να δικαιολογήσουν την πολιτική τους, να ζητήσουν την ανοχή του λαού, παραπέμποντας τις προσδοκίες του στη Δευτέρα Παρουσία…

Κι αυτό ισχύει για όλη την ατζέντα των θεμάτων.

Βέβαια, όσο είναι εφικτό, οι βουλευτές του Κόμματός μας έθεσαν και θα θέσουν στις ομιλίες τους τις δύο αυτές ημέρες τις θέσεις του ΚΚΕ για όλα αυτά και άλλα προβλήματα.

Για παράδειγμα:

Στην εξωτερική πολιτική, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δηλώσει ότι θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, τη στρατηγική συμμαχία με τις ΗΠΑ.

Σε μια περίοδο που το ΝΑΤΟ και η ΕΕ εξελίσσονται ακόμη περισσότερο σε παράγοντες υπονόμευσης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, που οξύνονται οι ανταγωνισμοί για τις αγορές και τις πρώτες ύλες και πυκνώνουν τα σύννεφα του πολέμου στην Ανατ. Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, στην Ουκρανία, με την εμπλοκή και της Ελλάδας.

Χαρακτηριστική η στάση της κυβέρνησης στο ζήτημα της Ουκρανίας, παρά τους πρώτους λεονταρισμούς.

Τελικά, η ελληνική κυβέρνηση συντάχθηκε με την ΕΕ και ψήφισε τις ίδιες κυρώσεις προς τη Ρωσία μ’ αυτές που ήταν ήδη σε ισχύ και τις είχε ψηφίσει η προηγούμενη κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, την οποία κατακεραύνωνε τότε ως αντιπολίτευση, με ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπάρξουν σύντομα κι άλλες.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, σε απλά ελληνικά και χωρίς αστερίσκους, έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή της σε μια απόφαση που είναι πλήρως ενταγμένη στα επιθετικά σχέδια των ΕΕ – ΗΠΑ – ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, στο πλαίσιο των ανταγωνισμών με τη Ρωσία, για τον έλεγχο των αγορών και των ενεργειακών πόρων της περιοχής, με θύματα τους λαούς της περιοχής, ανάμεσά τους και τον ελληνικό λαό.

Άλλο παράδειγμα.

Σηκώνετε τη σημαία της πάταξης της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, για να προχωρήσετε στη φοροαφαίμαξη των αυτοαπασχολούμενων, να συνεχίσει τελικά να σηκώνει τα μεγάλα βάρη η πλειοψηφία των μισθωτών, των λαϊκών στρωμάτων. Τα ίδια ακούγαμε και από τον Γιώργο Παπανδρέου.

Αν θέλατε πραγματικά να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο, θα μπορούσατε να εξαγγείλετε την κατάργηση των σημερινών νόμιμων, προκλητικών φορολεαφρύνσεων για τους εφοπλιστές, για τους μονοπωλιακούς ομίλους.

Να δεσμευτείτε για την κατάργηση του πλαισίου των ΣΔΙΤ και των Συμβάσεων Παραχώρησης. Όμως, για αυτά δε βγάζετε άχνα.

Οι εξαγγελίες για ελέγχους του ΣΔΟΕ για τους μεγάλους φοροφυγάδες, τις διάφορες λίστες Λαγκάρντ και Λιχτενστάιν, προετοιμάζουν το κλίμα συναίνεσης για να συνεχιστεί η αντιλαϊκή φορολογική πολιτική, με νέα τεχνικά όπλα όπως το περιουσιολόγιο.

Γι’ αυτό, εξάλλου, αρνείστε να ορίσετε ποια θεωρείτε μεγάλη ακίνητη περιουσία. Γι’ αυτό δε δεσμεύεστε για καμιά ουσιαστική ελάφρυνση σε όσους έχουν εισόδημα πάνω από το επίπεδο των 12.000 ευρώ, δηλαδή της ακραίας φτώχειας.

Όσο για τις δηλώσεις εξάλειψης των πελατειακών σχέσεων και της διαφθοράς των δημοσίων υπαλλήλων και στελεχών, έχουν ελάχιστη πρακτική αξία, όσο μένει στο απυρόβλητο η δράση των ομίλων που έχουν συμφέρον να τους διαφθείρουν για να διασφαλίσουν μεγαλύτερα κέρδη και μερίδια αγοράς σε κάθε κλάδο, στις τηλεπικοινωνίες, στις κατασκευές, στην ενέργεια, στην υγεία, όσο το κεφάλαιο κινείται ελεύθερα από χώρα σε χώρα, σε φορολογικούς παραδείσους.

Γι’ αυτό και συνιστάτε πάλι “λιτό βίο” για το λαό. Κέρδη για το κεφάλαιο, λιτός βίος για το λαό.

Γι’ αυτό ο λαός πρέπει να χαράξει τη δική του γραμμή πάλης, για ανάκτηση των απωλειών, για ικανοποίηση των αναγκών του, στο δρόμο της δικής του εξουσίας και οικονομίας.

Είναι κρίσιμο στον αγώνα του, στην ταξική πάλη, να μην εγκλωβιστεί στο λεγόμενο “εθνικό” στόχο για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Να οργανώσει την αντεπίθεσή του, για την ελπιδοφόρα διέξοδο: Της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων. Της αποδέσμευσης απ’ την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Με το λαό το τιμόνι της εξουσίας, για το άνοιγμα του μόνου επίκαιρου και ρεαλιστικού δρόμου, για την πραγματική απελευθέρωση του ανθρώπου, της οικοδόμησης μιας νέας κοινωνίας, σοσιαλιστικής.

Το ΚΚΕ θα τιμήσει τις προσδοκίες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, των ανέργων, των συνταξιούχων, της νεολαίας και των γυναικών των λαϊκών οικογενειών. Θα αποτελεί σημαντικό συστατικό μέρος μιας δυναμικής εργατικής – λαϊκής αντιπολίτευσης.

Κριτήριό μας θα είναι να ενώσουμε όλους τους εργάτες, τα λαϊκά στρώματα, στον αγώνα για το δίκιο τους, άσχετα από την επιλογή που έκαναν στις εκλογές της 25ης του Γενάρη.

Θα είμαστε πανταχού παρόντες.

Θα απαιτήσουμε την κατάργηση όλων των αντιλαϊκών εφαρμοστικών νόμων που χρησιμοποιούνται στο οπλοστάσιο των μονοπωλίων για να γονατίζουν το λαό μας.

Σε αυτά τα πλαίσια, το ΚΚΕ θα εξετάζει προσεκτικά κάθε νομοσχέδιο με κριτήριο τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα και σε περίπτωση που ανακουφίζουν πραγματικά τους εργαζόμενους, θα τα υποστηρίζουμε, όπως άλλωστε κάναμε πάντα.

Θα συνεχίσουμε τις παρεμβάσεις μας, καταθέτοντας συγκεκριμένες προτάσεις νόμου και τροπολογίες:

• Για τη λήψη άμεσων μέτρων ανακούφισης των λαϊκών οικογενειών.

• Για την ουσιαστική ανακούφιση – προστασία των ανέργων.

• Για την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, την υποχρεωτική εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων και την κατάργηση αντεργατικών μέτρων που χτυπάνε εργασιακά δικαιώματα και στη βάση αυτή θα απαιτήσουμε την πραγματική επαναφορά του κατώτατου μισθού το λιγότερο στα 751 ευρώ για όλους, χωρίς εξαιρέσεις και αστερίσκους, ως βάση για αυξήσεις των μισθών.

• Για την επαναφορά της 13ης και της 14ης σύνταξης και την κατάργηση των αντιλαϊκών μέτρων που μείωσαν τις συντάξεις και αύξησαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, απαιτώντας ταυτόχρονα την επιστροφή των “κλεμμένων” από τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και την καταβολή των υποχρεώσεων της μεγαλοεργοδοσίας-πλουτοκρατίας και του κράτους τους.

• Για την απαλλαγή των λαϊκών οικογενειών από τα χαράτσια με την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, του φόρου αλληλεγγύης, την κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης, στα τιμολόγια για το φως, το νερό, την αύξηση του αφορολόγητου στις 40.000 ευρώ για κάθε οικογένεια με την ταυτόχρονη αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου και άλλες προτάσεις νόμου.

Στο κέντρο της προσοχής μας θα είναι η απαράδεκτη κατάσταση στο χώρο της Υγείας – Πρόνοιας και ιδιαίτερα στα νοσοκομεία με τις μεγάλες ελλείψεις.

Στο χώρο της Υγείας, όπου ουσιαστικά δεν υπάρχει πρόσβαση για τον άνεργο, τον εργάτη και την εργάτρια, το συνταξιούχο, τις λαϊκές οικογένειες και λόγω των τεράστιων ελλείψεων σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, σε εργαστήρια και υποδομές, με την εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών, στο ακριβό φάρμακο και την ανύπαρκτη περίθαλψη και πρόνοια για τις ευπαθείς ομάδες και τόσα άλλα που όλοι μας βιώνουμε καθημερινά όσοι και όσες έχουν την ατυχία να βρεθούν στην ανάγκη περίθαλψης των ίδιων, συγγενικών ή αγαπημένων προσώπων τους.

Επίσης, στην κατάσταση στο χώρο της Παιδείας όλων των βαθμίδων, από την προσχολική αγωγή και τον παιδικό σταθμό μέχρι την τριτοβάθμια και μεταπτυχιακή εκπαίδευση, αλλά και την επαγγελματική τεχνική εκπαίδευση, με τα τεράστια οικονομικά βάρη που επωμίζεται και πληρώνει καθημερινά η εργατική λαϊκή οικογένεια.

Ιδιαίτερα, όμως, σήμερα θα ήθελα να επισημάνω την ανάγκη άμεσης αντιμετώπισης του χρόνιου οδυνηρού προβλήματος που συνδέεται με τα προβλήματα του περιβάλλοντος, με την έλλειψη αντισεισμικής, αντιπυρικής και αντιπλημμυρικής προστασίας, που αναδείχτηκε για μια ακόμη φορά στις πρόσφατες καταστροφές στην Άρτα, στην Ευρυτανία, στη Φθιώτιδα, στον Έβρο και σε άλλους νομούς και περιφέρειες της χώρας, όπως και σε γειτονιές των μεγαλουπόλεων, μαζί με όλα τα υπόλοιπα προβλήματα που βιώνει κάθε λαϊκή οικογένεια.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Για όλους αυτούς τους λόγους, λοιπόν, που αναφέρθηκαν, όσο γίνεται πιο αναλυτικά, θα καταψηφίσουμε τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.

Όλοι οι βουλευτές, όπως και όλα τα μέλη και στελέχη του Κόμματος, νιώθουμε το βάρος της ευθύνης να ανταποκριθούμε στο βασικό καθήκον να δυναμώσει μια μαχητική εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση μέσα κι έξω από τη Βουλή.

Θα αξιοποιήσουμε τη συγκεκριμένη δύναμη που μας έδωσε ο λαός, για να συμβάλουμε στην ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, στην ανάπτυξη της κοινωνικής συμμαχίας.

Να πιέσουμε, να διεκδικήσουμε για να αποσπάσουμε όποιες κατακτήσεις είναι δυνατές για τα λαϊκά στρώματα, για άμεσα μέτρα ανακούφισης, για λαϊκή αλληλεγγύη.

Κι όλα αυτά ενταγμένα στη συνεχή και αδιάκοπη πάλη μας για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, για το σοσιαλισμό».