Ανεξάρτητα από το πώς θα το ονομάσουν, η συμφωνία της κυβέρνησης αποτελεί ουσιαστικά και τυπικά ξεκάθαρη επέκταση του μνημονίου, με αυστηρή επιτήρηση, με αξιολόγηση από τους θεσμούς (τρόικα) και κυρίως με συνέχιση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων. Η όποια αναθεώρηση του προγράμματος π.χ. χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα, δε θα γίνει για να ανακουφιστεί πραγματικά ο λαός, αλλά για να ενισχυθεί περαιτέρω η καπιταλιστική ανάκαμψη, δηλαδή η κερδοφορία του κεφαλαίου, ενώ για το λαό παραμένουν τα αντιλαϊκά μέτρα που πάρθηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Γι’ αυτό άλλωστε ακόμη και τα ψίχουλα που έταξε η κυβέρνηση με το πρόγραμμά της, θα εξαρτώνται από τη συμφωνία με τους εταίρους και με την προϋπόθεση ότι δε θα τίθεται σε κίνδυνο η δημοσιονομική πειθαρχία και η ανάκαμψη της οικονομίας.

Από την άλλη όσο επικίνδυνη είναι η επέκταση του μνημονίου που συμφώνησε η κυβέρνηση, άλλο τόσο επικίνδυνη είναι η προσπάθεια να νομιμοποιήσει αυτή τη συμφωνία, φορτώνοντας την στο λαό και εμφανίζοντάς την ως προϊόν της λαϊκής θέλησης.

Ο λαός, που μάτωσε όλα αυτά τα χρόνια και ήλπιζε σε κάτι καλύτερο, δεν πρέπει να απογοητευτεί, πολύ περισσότερο δεν θα πρέπει να εγκαταλείψει το στόχο της πραγματικής κατάργησης των μνημονίων, των εφαρμοστικών νόμων και της ανάκτησης των απωλειών. Μπορεί να τα καταφέρει βαδίζοντας στο δρόμο του αγώνα με στόχο την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση του πλούτου της χώρας.