Η ανακίνηση από πλευράς κυβέρνησης ζητήματος αλλαγής του εκλογικού νόμου και συνταγματικής αναθεώρησης είναι φανερό πως τη βολεύει για να στρέψει τη δημόσια συζήτηση σε θέματα σχετικά ανώδυνα και έτσι να υποβαθμισθεί στη κοινή γνώμη το αντιλαϊκό περιεχόμενο της πολιτικής της, που αναμένεται μάλιστα να κλιμακωθεί κατά τη δεύτερη «αξιολόγηση» του φθινοπώρου. Βέβαια, η ανακίνηση αυτών των θεμάτων δεν υπηρετεί μόνο έναν τέτοιο σκοπό.
Οι λεγόμενες «θεσμικές παρεμβάσεις» που επιχειρεί η κυβέρνηση, μπορεί να υπηρετούν σκοπιμότητες όπως ο αποπροσανατολισμός του λαού ή η διαμόρφωση ευνοϊκότερου περιβάλλοντος μέσα στο οποίο θα δώσει την επόμενη, όπως ελπίζει, εκλογική μάχη, αποτελούν, ωστόσο, στην πραγματικότητα προσαρμογές σε σύγχρονες ανάγκες της αστικής τάξης. Τέτοιες είναι η επιδίωξη, μέσα από την αλλαγή του εκλογικού νόμου, να εξασφαλισθεί τέτοια κυβερνητική και κοινοβουλευτική σταθερότητα ώστε να υλοποιείται χωρίς προσκόμματα, αναβολές, δισταγμούς κ.λπ. η πολιτική που έχει ανάγκη για να ανακάμψει η κερδοφορία της η αστική τάξη και για να στεριώσει αυτή η ανάκαμψη. `Η η επιδίωξη μέσα απ’ την αναθεώρηση του Συντάγματος να περιβληθούν με συνταγματικό μανδύα οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, αποκτώντας συνταγματική νομιμοποίηση.
Στο πλαίσιο αυτό, πραγματοποιήθηκαν τη βδομάδα που πέρασε οι συναντήσεις του Αλ. Τσίπρα με τους πολιτικούς αρχηγούς, που καθόλου δεν φώτισαν το λαό για τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης. Η πείρα μας λέει πως όταν η κυβέρνηση «μαγειρεύει» για τη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος, ο λαό πρέπει να βρίσκεται σε ετοιμότητα και να «μαγειρεύει» τη δική του απάντηση με τους δικούς του νέους, πιο μαζικούς και μαχητικούς αγώνες.
