Η διαπραγμάτευση, που ξεκίνησε και επίσημα και προηγούμενη Κυριακή, μεταξύ κυβέρνησης και θεσμών, οδηγεί στην παγίωση της εργασιακής ζούγκλας και στη διεύρυνσή της, προς όφελος του κεφαλαίου.
Από την πρώτη κιόλας συνάντηση του υπουργού Εργασίας με το κουαρτέτο, επιβεβαιώθηκε ότι οι νόμοι για τον κατώτερο μισθό, την ευελιξία, τις Συλλογικές Συμβάσεις και άλλα που επιβλήθηκαν με το 1ο και το 2ο μνημόνιο είναι κεκτημένα της εργοδοσίας που δεν χωρούν αμφισβήτηση. Το ίδιο προβλέπει, άλλωστε, και το 3ο μνημόνιο, το οποίο συνυπέγραψε η σημερινή κυβέρνηση, μαζί με ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – Ποτάμι.
Άλλωστε η Κομισιόν αποφάσισε και ανακοίνωσε σαν προτεραιότητες για το 2017 την παραπέρα μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας (δηλαδή εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές), «στοχοθετημένες και σωστά σχεδιασμένες επιδοτήσεις μισθών και προσλήψεων» (δηλαδή «ζεστό» κρατικό χρήμα στους εργοδότες), οι οποίες θα συνδυάζονται με τα «προγράμματα πρακτικής άσκησης και μαθητείας», «μέτρα κινητικότητας για τη σύνδεση δεξιοτήτων και θέσεων εργασίας» κ.ά. (δηλαδή τζάμπα δουλειά προς όφελος των εργοδοτών).
Τα παραπάνω εξελίσσονται σε μια περίοδο που «τρέχουν» οι εξελίξεις στο στρατιωτικό τομέα στην ευρύτερη περιοχή. Το ΝΑΤΟ, με τη σύμφωνη γνώμη και της ελληνικής κυβέρνησης, κατέληξε στη σύνθεση των 4 πολυεθνικών ταγμάτων που θα αναπτύξει στα σύνορα με τη Ρωσία! Οι αποφάσεις της Συνόδου υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ, που συνεδρίαζαν την περασμένη Τετάρτη και Πέμπτη στις Βρυξέλλες, δείχνουν όξυνση της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία σε όλα τα μέτωπα, από τη Συρία μέχρι τη Βαλτική. Παράλληλα, αντιθέσεις εκδηλώνονται και στο εσωτερικό της λυκοσυμμαχίας, με αιχμή τη βάση του Ιντσιρλίκ στην Τουρκία, σε βαθμό που ήδη να γίνεται κουβέντα για επέκταση της βάσης στη Σούδα!
Οι καπιταλιστές και το πολιτικό τους προσωπικό δεν διστάζουν να οξύνουν υπέρμετρα όλα τα μέτωπα – εσωτερικά και εξωτερικά – προκειμένου να αυγατίσουν τα οφέλη τους. Οι εξελίξεις παίρνουν πολύ επικίνδυνη τροπή και απαιτούν την ετοιμότητα και την εγρήγορση της εργατικής τάξης και όλων των λαϊκών στρωμάτων στη χώρα μας προκειμένου όχι μόνον να αποτρέψουν τη ριζική χειροτέρεψη της ζωής τους και την ίδια την υπονόμευση του μέλλοντός τους αλλά και να ανακτήσουν όλα τα χαμένα από την οικονομική κρίση, να γίνουν οι κύριοι του πλούτου που παράγουν, απομακρύνοντας έτσι τον εφιάλτη του ιμπεριαλιστικού πολέμου που απειλεί, πλέον, το ίδιο τους το σπίτι.
