Ο στόχος της ένταξης στο ΝΑΤΟ των Βαλκανικών χωρών και της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» συνολικά της περιοχής, «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» συνολικά της περιοχής, ώστε πιο γρήγορα να «τρέξουν» τα σχέδια ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ για το πέρασμα αγωγών και δρόμων μεταφοράς, κρύβεται πίσω από την πρεμούρα της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά τις «διευθετήσεις» με τη Π.Γ.Δ.Μ. Αξιοποιώντας κινήσεις εθνικιστικών δυνάμεων, αλλά και αντιφάσεις στη στάση της ΝΔ, επιχειρεί να παρουσιάσει τα ευρωατλαντικά σχέδια που υπηρετεί ως τάχα «υπέρβαση των εθνικισμών» και «αλυτρωτισμών», όταν είναι αυτοί ακριβώς οι σχεδιασμοί που ανάβουν το φιτίλι του εθνικισμού.
Αλήθεια, πόσο εμπόδισαν την αμφισβήτηση συνόρων, τις παραβιάσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων, την ανακίνηση ακόμα και ανύπαρκτων μειονοτικών ζητημάτων σε βάρος των λαών της περιοχής, η συμμετοχή της Ελλάδας, της Τουρκίας, της Αλβανίας κ.λπ. στο ΝΑΤΟ; Πόσο βοήθησε να μειωθούν όλα αυτά η επέκταση των σχεδιασμών της ΕΕ στην περιοχή;
Την ενεργότερη εμπλοκή σε αυτά τα σχέδια για λογαριασμό των συμφερόντων της αστικής τάξης δεν αμφισβητούν σε καμία περίπτωση η ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, που ψάχνουν να «διαφοροποιηθούν» από την κυβέρνηση ή που προσπαθούν να ψαρέψουν στα θολά νερά του εθνικισμού, τροφοδοτώντας τα συλλαλητήρια που διοργανώνουν εθνικιστικές,ακόμα και φασιστικές δυνάμεις, επιχειρώντας να καπηλευτούν λαϊκές ανησυχίες, να κρύψουν την ουσία του ζητήματος, να παγιδεύσουν λαϊκές δυνάμεις.
Στην άλλη πλευρά τους τα σχέδια αυτά έχουν την προετοιμασία του επόμενου γύρου της αντιλαϊκής επίθεσης, όπως αυτή σηματοδοτήθηκε από τις αποφάσεις του Γιούρογκρουπ στην αρχή της περασμένης βδομάδας, τις νέες δεσμεύσεις για γενίκευση των πλειστηριασμών για τα λαϊκά σπίτια προκειμένου να «θωρακιστεί» το τραπεζικό σύστημα, την επίσπευση της φοροεπιδρομής για να πιαστούν οι στόχοι των ματωμένων πλεονασμάτων, την προετοιμασία των επόμενων δεκάδων μέτρων στο πλαίσιο της 4ης «αξιολόγησης», ώστε να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας στο κεφάλαιο.
Τα παραπάνω, που τροφοδοτούν και την αποθράσυνση της εργοδοσίας στους χώρους δουλειάς, δείχνουν ότι τώρα δεν είναι ώρα για μάταιες προσδοκίες και αυταπάτες περί καπιταλιστικής ανάπτυξης που μπορεί να υπηρετεί ταυτόχρονα και τις εργατικές – λαϊκές ανάγκες και τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Τώρα, σε κάθε χώρο δουλειάς, χωριό και γειτονιά πρέπει να δυναμώσουν οι εστίες διεκδίκησης, η δράση, η αλληλεγγύη. Βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του, για να περάσει ο λαός στην αντεπίθεση.
