Όλα τους τα όπλα αξιοποιούν κυβέρνηση και κεφάλαιο για να πείσουν τους εργαζόμενους να αποδεχθούν άλλο ένα πακέτο βαριών αντιλαϊκών μέτρων, με τα δεκάδες προαπαιτούμενα της 4ης «αξιολόγησης» και το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο που έφερε η κυβέρνηση στη βουλή και που προστίθενται στα τρία μνημόνια, επιβεβαιώνοντας ότι η «επιστροφή στην κανονικότητα» θα είναι φορτωμένη με θυσίες διαρκείας από τα εργατικά – λαϊκά στρώματα.
Τα σουλάτσα του πρωθυπουργού στα συνέδρια βιομηχάνων, εφοπλιστών και μεγαλοξενοδόχων μέσα σε μόλις μια βδομάδα και οι σαφείς δεσμεύσεις που ανέλαβε ενώπιόν τους πρέπει να αποτελέσουν κριτήριο για τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, σε σχέση με την πολιτική της κυβέρνησης. Κάθε του ομιλία μπροστά στους κυριότερους εκπροσώπους του ελληνικού κεφαλαίου επιβεβαίωνε ότι …αυτοί παραγγέλνουν τα αντιλαϊκά μέτρα και τις ενισχύσεις τους και η κυβέρνηση τα εκτελεί. Από τη μία, υποσχέσεις για πακτωλό φθηνού χρήματος κάθε μορφής στους μονοπωλιακούς ομίλους (φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές, πακέτα χρηματοδότησης κ.λ.π.) και, από την άλλη, δέσμευση για μη επαναφορά των ξηλωμένων κατακτήσεων των εργαζομένων των τελευταίων χρόνων, οι οποίες χαρακτηρίζονται «παθογένειες», ακόμα και «αιτίες της κρίσης». Αυτοί, άλλωστε, είναι οι όροι για την εξασφάλιση της ανταγωνιστικότητας, την κατοχύρωση της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Όπως είπε ο πρωθυπουργός απευθυνόμενος στους εργαζόμενους, η έξοδος από τα μνημόνια «δεν θα τα αλλάξει όλα στη ζωή μας απότομα και θεαματικά»…
Και επειδή μπροστά στο κεφάλαιο οι κυβερνήσεις δεν μασάνε τα λόγια τους, ο Αλ. Τσίπρας φρόντισε να κάνει σαφές ότι εκτός από τη βάρβαρη επίθεση στους εργαζόμενους, δίνει τη μάχη και για τη λεγόμενη «γεωστρατηγική αναβάθμιση», που θα καταστήσει την Ελλάδα «κόμβο» διαμετακόμισης, με απαραίτητο συμπλήρωμα πάντα τη βαθύτερη εμπλοκή στους ευρωΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στην περιοχή. Σε αυτό το φόντο, άλλωστε, ο υπουργός Άμυνας έκανε λόγο για «Ελλάδα που μεγαλώνει» και για εξασφάλιση «σταθερότητας» και «ασφάλειας», μέσω των Ενόπλων Δυνάμεων, εννοώντας τη θωράκιση των πρότζεκτ των επιχειρηματικών ομίλων σε Ενέργεια, Μεταφορές κ.α.
Απέναντι σε αυτόν το σχεδιασμό της αντιλαϊκής επίθεσης κυβέρνησης – κεφαλαίου, η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα πρέπει να αντιτάξουν το δικό τους σχεδιασμό. Οι αγώνες που ξεδιπλώνονται σε μια σειρά χώρων δουλειάς και κλάδων, οι αγωνιστικές εστίες που αναπτύσσονται, με επίκεντρο τη διεκδίκηση Συλλογικών Συμβάσεων με αυξήσεις στους μισθούς, αλλά και οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις των αγροτών που βρίσκονται σε εξέλιξη πρέπει να μεταφερθούν και σε άλλους χώρους. Είναι η ώρα να πάρουμε διαζύγιο με τη μοιρολατρία, με το «τίποτα δεν αλλάζει», και το κίνημα να περάσει στην αντεπίθεση διεκδικώντας την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής – λαϊκής οικογένειας...
