Αιτία πολέμου για τους εργαζόμενους το γκρέμισμα της κοινωνικής ασφάλισης.

Τα συλλαλητήρια, με τα οποία εκατοντάδες σωματεία και φορείς εργατοϋπαλλήλων, αυτοαπασχολούμενων και συνταξιούχων έδωσαν απάντηση το περασμένο Σάββατο σε πολλές πόλεις της χώρας στους βάρβαρους σχεδιασμούς κυβέρνησης – κεφαλαίου για την Κοινωνική Ασφάλιση, αποτελούν μόνο την αρχή για έναν αγώνα που χρειάζεται κλιμάκωση και διαρκή κινητοποίηση.

Όχι μόνο για να εκφραστεί μαζικά η αντίθεση στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, αλλά και για να βγει στο προσκήνιο η διεκδίκηση για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Κοινωνική Ασφάλιση για όλους.

Αυτή η μεγάλη προσπάθεια τώρα πρέπει να ενταθεί, να έχει διάρκεια, να αξιοποιηθεί κάθε μέρα και ώρα, να αγκαλιάσει νέες δυνάμεις. Κεντρικός – ταξικός στόχος του κεφαλαίου και του κράτους του είναι να απαλλαγούν από «υποχρεώσεις» σε Ασφάλιση, Υγεία, Πρόνοια, να εξασφαλίζουν όλο και μεγαλύτερο «χώρο» για επενδύσεις, χώρος που βρίσκεται και μέσα από το πετσόκομμα παροχών για όλο το λαό. Να γιατί η προσπάθεια της κυβέρνησης πρέπει να αποτελέσει αιτία πολέμου για τους εργαζόμενους.

Πρόκειται για μια σκληρή ταξική πολιτική, που εκφράζεται σε όλους τους τομείς της ζωής της λαϊκής οικογένειας και που διαρκώς αφαιρεί δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες σε προηγούμενες δεκαετίες και κυρίως υποβαθμίζει τις σύγχρονες λαϊκές – κοινωνικές ανάγκες στην Υγεία, στην Πρόνοια, στην Παιδεία, στην προστασία της ζωής του λαού, εξυπηρετώντας τους στόχους του κεφαλαίου.

Αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι κάθε κυβερνητική εναλλαγή που πραγματοποιείται θα φέρνει το λαό σε δυσμενέστερη θέση. Η αντιλαϊκή σκυταλοδρομία ανάμεσα σε κυβερνήσεις που υπηρετούν το ίδιο αφεντικό, την αστική τάξη, τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, ενισχύει τις αντιλαϊκές πολιτικές όχι από ανικανότητα ή ιδεοληψία, αλλά γιατί αυτό έχει ανάγκη το σύστημα. Από τη δικιά τους σκοπιά και όχι του λαού το ζητούμενο είναι να εδραιώνεται αυτή η πολιτική με όσο γίνεται λιγότερες αντιδράσεις, να εξωραΐζεται, να αποσπάται λαϊκή συναίνεση με το μαστίγιο και το καρότο.

Θέλουν να εμπεδώνεται η αντίληψη ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για «κοινωνικά δικαιώματα» αλλά για ατομική ευθύνη και ευκαιρίες.

«Ατομική επένδυση», προσωπικές εισφορές κονιορτοποιούν κάθε υποχρέωση του κράτους, και αυτό βαφτίζεται από την κυβέρνηση «ελευθερία επιλογής». Μια ελευθερία για να επιλέξει ο εργαζόμενος πώς θα χάσει ακόμα περισσότερα.

«Ατομική υπόθεση» έχουν γίνει η προστασία της ζωής του λαού από τα φυσικά φαινόμενα, η πρόσβαση σε υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας κ.ο.κ..

Όλοι στο πόδι για να μην τους περάσει.