Το ΚΚΕ εκτιμά πως οι εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά δεν επιτρέπουν κανένα εφησυχασμό. Κανένα άλλοθι δεν πρέπει να δώσει ο λαός στην κυβέρνηση και στα άλλα κόμματα, που κάνουν εκκλήσεις για «συναίνεση» και την ίδια ώρα παρουσιάζουν, ως «απάντηση» στην τουρκική επιθετικότητα, την παραπέρα εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, στο όνομα της αναβάθμισης του ρόλου της ελληνικής αστικής τάξης.
Το ΚΚΕ προτείνει άλλο δρόμο. Η πρότασή του δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά που μας έφτασαν έως εδώ, στο αδιέξοδο δηλαδή του καινούργιου και πολύ επικίνδυνου διλήμματος που ήδη ζυμώνεται από τα ελληνικά αστικά κόμματα: «συμβιβασμός και συνεκμετάλλευση ή πολεμική σύγκρουση». Το ΚΚΕ δεν παραμυθιάζει το λαό πως μπορεί να υπάρξει κάποιος περίτεχνος διπλωματικός χειρισμός που θα ανασυρθεί από τα αζήτητα για να βγάλει το λαό από αυτά τα αδιέξοδα. Δεν υπάρχει κάποιος καλός σύμμαχος που θα έρθει να «καθαρίσει» για λογαριασμό του λαού μας. Υπάρχουν πλέον άπειρες αποδείξεις πως η πολιτική εγκλωβισμού στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες είναι πολύ επικίνδυνη για τα λαϊκά συμφέροντα.
Καλούμε ανοιχτά στο λαό να μην έχει καμία εμπιστοσύνη στις συμμαχίες, που συνδέονται με τα συμφέροντα της αστικής τάξης της Ελλάδας και όχι με τις προτεραιότητες του ελληνικού λαού. Το ΚΚΕ με ευθύνη αναδεικνύει σταθερά ότι πρέπει να είναι λαϊκή ιδιοκτησία ο ορυκτός πλούτος, για τον έλεγχο του οποίου οξύνονται οι ανταγωνισμοί των μονοπωλιακών ομίλων σήμερα και αποτελεί το υπόστρωμα όλων όσων εκτυλίσσονται στην Ανατ. Μεσόγειο. Μόνο σε δρόμο διεκδίκησης αυτής της ιδιοκτησίας μπορεί ο ελληνικός λαός να περιμένει να απολαύσει προς το δικό του συμφέρον πραγματικά φτηνή ενέργεια, με ωφέλιμη συνεργασία και αμοιβαίο όφελος με τις άλλες χώρες.
Το ΚΚΕ καλεί τον ελληνικό λαό και τις μαζικές, συνδικαλιστικές του οργανώσεις να υψώσουν τείχος ενάντια και στον εθνικισμό, που θα προσπαθήσει να πάρει μπόι, βγάζοντας στον αφρό ανέξοδους τουρκοφάγους και στη μοιρολατρία, που με όπλο τα οικονομικά οφέλη ήδη ζυμώνει τη λογική «να δώσουμε κάτι προκειμένου να μην πάμε σε πόλεμο». Και οι δύο αυτές προοπτικές καθόλου δεν μας απαλλάσσουν από το πρόβλημα. Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, είτε αυτό προέλθει από μία διαπραγμάτευση στη Χάγη ή αλλού, είτε από μία πολεμική εμπλοκή, θα αμφισβητείται από την επόμενη ημέρα κιόλας, γεννώντας έτσι νέους, μεγαλύτερους ανταγωνισμούς και μαζί τους νέους, μεγαλύτερους κινδύνους για το λαό μας.
Οι εξελίξεις είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες. Απέναντι σε αυτές επιβάλλεται να δυναμώσει η πάλη του εργατικού – λαϊκού κινήματος ενάντια στην επικίνδυνη συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας των ΗΠΑ και της Ελλάδας.
Στην πρώτη σειρά των αιτημάτων να μπει η αποδέσμευση της χώρας μας από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση, που όχι μόνον δεν μας βοηθούν αλλά αποτελούν και απειλή για το λαό μας και που υπαγορεύουν τη συμμετοχή της χώρας μας στους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών στα διάφορα σημεία του πλανήτη.#
