Δυναμική ήταν η συγκέντρωση και η πορεία του Παλλεσβιακού Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου, σωματείων και φορέων τη Μυτιλήνης για τα 48 χρόνια από τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου.
Την κεντρική ομιλία έκανε ο Γιάννης Ζαφειρίου αντιπρόεδρος του Παλλεσβιακού Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου. Μεταξύ άλλων ανέφερε, ότι «η πάλη του λαού και των εργαζομένων ενάντια στη Χούντα, αποτελεί πηγή έμπνευσης και οργάνωσης του αγώνα των σημερινών εργαζομένων ενάντια στις πολιτικές που τσακίζουν τη ζωή μας και θέλουν να ζούμε με ψίχουλα. Με όπλο την πείρα των αγώνων προετοιμάζουμε τις νέες νικηφόρες αναμετρήσεις της εργατικής τάξης, του λαού». Πρόσθεσε ότι «οι πετυχημένοι αγώνες σε COSCO και e-food, οι κινητοποιήσεις μαθητών και εκπαιδευτικών ενάντια στις συγχωνεύσεις και την «αξιολόγηση», οι αγώνες των πληγέντων από τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες και τους σεισμούς, οι αγώνες των υγειονομικών και όλου του λαού για άμεσα μέτρα ενίσχυσης του συστήματος υγείας και μέτρα προστασίας της υγείας του λαού, δείχνουν ότι μπορεί να φουντώσει το κύμα της διεκδίκησης των σύγχρονων αναγκών μας».
Μετά την συγκέντρωση ακολούθησε πορεία προς το άγαλμα του Μιχάλη Μυρογιάννη όπου έγινε κατάθεση στεφάνων.
Σε όλη την διάρκεια της πορείας ακουγόταν τα συνθήματα «το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή, ήτανε εξέγερση και πάλη ταξική», «εσείς σκοτώσατε Λαμπράκη-Μυρογιάννη, φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», «το Πολυτεχνείο ζει-έξω οι βάσεις και οι Αμερικανοί» κ.α.
Οι ομιλίες που έγιναν στη συγκέντρωση.
Στη συγκέντρωση χαιρέτησε η Στέλλα Γανωτή εκ μέρους της Επιτροπής Αγώνα Φοιτητών, σημειώνοντας:
«Η επιτροπή αγώνα φοιτητών Μυτιλήνης τιμά τους ένδοξους αγώνες που δόθηκαν και κορυφώθηκαν στις 17 Νοέμβρη του ’73 έξω και μέσα στο Πολυτεχνείο από τους φοιτητές και τον εργαζόμενο λαό που δεν ανέχτηκε να του στερούν την ελευθερία και τα βασικά αγαθά της ζωής! Που δεν ανέχτηκε να τον φιμώνουν όταν φώναζε για το δίκαιο! Η επιτροπή αγώνα φοιτητών έδωσε και αυτή τον δικό της αγώνα το προηγούμενο χρόνο, ζητώντας τα αυτονόητα: να ανοίξουν ξανά τα πανεπιστήμια βάσει των υγειονομικών πρωτοκόλλων, να παρθούν άμεσα οικονομικά και υγειονομικά μέτρα για την προστασία των φοιτητών. Οι σχολές μπορεί να άνοιξαν μετά από πιέσεις πανελλαδικών κινητοποιήσεων των φοιτητών αλλά ο αγώνας μας συνεχίζεται καθώς η πανδημία ξεσκέπασε μακροχρόνια προβλήματα, όπως η έλλειψη διδακτικού προσωπικού, η έλλειψη αιθουσών διδασκαλίας και τα λιγοστά δρομολόγια λεωφορείων που ο καθένας βλέπει καθημερινά το «πάστωμα» των φοιτητών εν μέσω έξαρσης της πανδημίας. Και η απάντηση της κυβέρνησης για όλα αυτά; Δεν υπάρχουν λεφτά! Την ίδια στιγμή που δίνουν 6,6 δις. στο ΝΑΤΟ κάθε χρόνο, που αγοράζουν rafale και φρεγάτες για πολεμικές αποστολές σε άλλες χώρες, εμπλέκοντας την Ελλάδα ακόμα πιο πολύ στους επικίνδυνους σχεδιασμούς ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, όπως και τότε!
Τιμάμε του νεκρούς των παλικαρίσιων αγώνων του Πολυτεχνείου λοιπόν, έχοντάς μας αφήσει μεγάλη παρακαταθήκη στο σήμερα με αιτήματα πιο επίκαιρα από ποτέ!
Στεκόμαστε ακόμα μια φορά μπροστά στα μεγαθήρια της εκμετάλλευσης των λαών και τους φωνάζουμε Στο Πολυτεχνείο μίλησε ο λαός, ανίκητος δεν είναι ο ιμπεριαλισμός!»
Στη συνέχεια, στο χαιρετισμό του ο Μανός Μαλαμάς εκ μέρους της Ένωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Λέσβου είπε:
«Σήμερα είναι ημέρα μνήμης λένε τα περισσότερα ΜΜΕ οπως και καλοπροαίρετα πολύς κόσμος που 48 χρόνια κάθε χρόνο τέτοια μέρα περνά νοητά η φυσικά τις πύλες του Πολυτεχνείου. Τι είναι όμως για τα ταξικά σωματεία που από τις πρώτες μέρες ήταν στο Πολυτεχνείο πλαϊ στον υπόλοιπο λαό η μνήμη; Το σίγουρο είναι ότι δεν είναι μνημόσυνο για να θυμόμαστε τους πεθαμένους-τουλαχιστον όχι μόνο αυτό. Η μνήμη για εμάς και τους αδικαιωτους εκείνων των ημερών των οποίων πολιτικοί απόγονοι είμαστε είναι προσταγμα και υπενθύμιση πάλης για όλα αυτά που είδαν να επιτυγχάνονται και κυριότερα αυτά που δεν είδαν. Δεν είδαν να αποτρέπεται το πραξικόπημα και η εισβολή στην Κύπρο, δεν είδαν το ΝΑΤΟ και τους εγχώριους τοποτηρητές του στα χακί ή στα πολιτικά να φεύγουν από την πλάτη του Ελληνικού λαού, απεναντίας είχαν την τύχη να ακούσουν Αριστερους εντός εισαγωγικων κυνικά να ισχυρίζονται ότι δεν είναι ραπανάκια οι βάσεις του θανάτου για να τις ξεριζώσουμε.
Και φτάνουμε στο σήμερα όπου κυβερνήσεις ξεριζώνουν, ιδίως την τελευταία δεκαετία τα εργασιακά μας δικαιώματα θεωρώντας τα φτηνότερα και από τα ραπανάκια. Οι βάσεις του ΝΑΤΟ μένουν στην θέση τους και εξαπλώνονται πια από άκρη σε άκρη αυτής της χώρας σαν τα παράσιτα μετατρέποντας μας όλους σε στόχους. Εδώ στο Αιγαίο η κυβέρνηση έχει βάλει πλώρη να γκριζοποιησει ολόκληρη την περιοχή παραχωρώντας στην Frontex την φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων μας κατά την πάγια στόχευση του ΝΑΤΟ και το ίδιο το νησί μας τόπο εγκλωβισμού των ξεριζωμένων της γης για λογαριασμό της ΕΕ.
Συναγωνιστές-ριες, οι μέρες της φωτιάς του Πολυτεχνείου μας καίνε ακόμα: Το ψωμί έχει γίνει πικρό και πανάκριβο, η παιδεία κτήμα όλων και λιγότερων και η ελευθερία ατομική μας ευθύνη, που όποτε την διεκδικούμε συλλογικά μέσω της απεργίας βγαίνει 9 στις 10 παράνομη και καταχρηστική ανεξάρτητα αν έχει πεθάνει κάποιος στα κάτεργα που λένε εργασιακούς χώρους. Δεν θα κάτσουμε να περιμένουμε υποταγμένοι άλλη μια Παρασκευή βράδυ του φονιά είτε μέσω ιμπεριαλιστικών πολέμων που κοντοζυγώνουν στην περιοχή μας, είτε μέσω της καταστολής να μας αναγκάσουν να παραδώσουμε τις κατακτήσεις μας. Η Ένωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων Λέσβου επαγρυπνεί, τιμά τους ζωντανούς και πεθαμένους αγωνιστές του Πολυτεχνείου και δηλώνει το παρόν σε όλους τους αγώνες που θα μας σηκώσουν λίγο ψηλότερα. Αγώνας Ρήξη Ανατροπή Η ιστορία γράφεται με πάλη ταξική.»
Στο χαιρετισμό της η Σοφία Καζαμία αντιπρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λέσβου ανέφερε:
«Τα κεντρικά προτάγματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου για “ψωμί – παιδεία – ελευθερία”, “έξω οι ΗΠΑ – έξω το ΝΑΤΟ” και “Λαϊκή κυριαρχία” παραμένουν ανεκπλήρωτα!
Η ανεργία, η φτώχεια, η ατομική ευθύνη για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ο νόμος Χατζηδάκη και η καταπάτηση δικαιωμάτων ισχύουν στο ακέραιο!
Παράλληλα η χώρα μας απ’ άκρη σ’ άκρη γεμίζει νατοικές βάσεις του πολέμου μπλέκοντας όλο και πιο έντονα στις κούρσες των στρατιωτικών εξοπλισμών και συμφωνιών, αυξάνοντας τις πιθανότητες πολεμικής σύγκρουσης.
Η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση συρρικνώνεται, οδηγείται στην αυτοχρηματοδότηση και χιλιάδες μαθητές, κατά κύριο λόγω λαϊκών οικογενειών, βιώνουν τεράστιους ταξικούς φραγμούς!
Τα σχολεία της χώρας μας δεν έχουν τους αναγκαίους εκπαιδευτικούς, πάνω από 10.000 είναι αυτή τη στιγμή τα κενά εκπαιδευτικών, στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Υπάρχει 23% μείωση των προσλήψεων αναπληρωτών σε σχέση με πέρυσι. Για να εξοικονομήσει θέσεις το υπουργείο παιδείας συγχωνεύει τμήματα, ενώ χτυπά τις ευάλωτες ομάδες μαθητών κόβοντας την ενισχυτική διδασκαλία όπου υπήρχε και υπολειτουργώντας τα ειδικά σχολεία, την παράλληλη στήριξη και τις τάξεις υποδοχής. Παράλληλα αφήνει εδώ και 2 μήνες μαθητές ευπαθών ομάδων εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας, αφού δεν λειτούργησαν ως τώρα
διαπεριφερειακά τμήματα ή κατ’ οίκον διδασκαλία. Κι όλα αυτά ενώ έχουν περάσει δυο χρονιές υπολειτουργίας των σχολικών μονάδων με την τηλεκπαιδευση για τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, όπου συσσωρεύτηκαν ψυχολογικές, κοινωνικές και μορφωτικές ανάγκες και δυσκολίες των μαθητών.
Το υπουργείο ούτε να λύσει τα προαναφερόμενα προβλήματα προσπαθεί ούτε να νοιαστεί για σύγχρονες κτιριακές υποδομές που δεν θα πλημμυρίζουν με την πρώτη βροχή ή δεν καταπλακώνουν μαθητές, ούτε να πάρει μέτρα για την πανδημία που σαρώνει τις μαθητικές ηλικίες. Όμως το υπουργείο επιχειρεί να προσαρμόσει βίαια τη Δημόσια Παιδεία στις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας, επιβάλλοντας την αυτονομία της σχολικής μονάδας με εργαλείο την «Αξιολόγηση», που οδηγεί στην παραπέρα ταξική κατηγοριοποίηση των σχολείων, καταπατώντας τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών και διαλύοντας τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών!
Δεν τσιμπάμε στις απειλές του Υπουργείου που προσπαθεί δια πυρός και σιδήρου να περάσει το αντιεκπαιδευτικο πρόγραμμα του. Η συλλογική στάση είναι το όπλο μας. Συσπειρωνόμαστε στα σωματεία μας, ενημερώνουμε τους γονείς, ώστε ο αντιεκπαιδευτικός νόμος να μείνει στα χαρτιά. Στηρίζουμε τους 21 συλλόγους πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και τις 34 ΕΛΜΕ που ζητούν επαναπροκήρυξη της απεργίας αποχής από ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, με περαιτέρω στήριξη – ενημέρωση των εκπαιδευτικών και κλιμάκωση του αγώνα.
Συνεχίζουμε να μαθαίνουμε στα παιδιά την αξία του συλλογικού αγώνα, που γεννά ανεξάντλητη αντοχή και δύναμη στον άνθρωπο, για να παλέψει ενάντια στον εκμεταλλευτή του χθες, σήμερα και αύριο. Ενωμένοι νικάμε. Συνεχίζουμε να πηγαίνουμε κόντρα στην προσπάθεια διαστρέβλωσης της ιστορίας και του τσακίσματος της γενικής μόρφωσης. Η εξέγερση του πολυτεχνείου μας διδάσκει ότι κανένας αντίπαλος της νεολαίας και του λαού δεν είναι ανίκητος και ότι όταν ο λαός το αποφασίσει μπορεί να κουρελιάσει νόμους, συμφωνίες και συμμαχίες όσο ισχυρές κι αν αυτές δείχνουν.»
Η ομιλία του αντιπροέδρου του Π.Ε.Κ. Γιάννη Ζαφειρίου:
«Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
η σημερινή μας συγκέντρωση και τα συνθήματα μας, είναι απάντηση στους θρασύδειλους φασίστες-ακροδεξιούς-υμνητές της Στρατιωτικής Χούντας του 1967- 1974.
Είναι απάντηση στους πολιτικούς απόγονους του Μεταξά, των ταγματασφαλιτών, των χιτών, των γερμανοτσολιάδων κ.λ.π., που πήραν όλα τα χούγια των προγόνων τους, βγήκαν πριν λίγες μέρες από τις τρύπες τους μέσα στα σκοτάδια και λέρωσαν τη μαρμάρινη προτομή του Μιχάλη Μυρογιάννη, θέλοντας να καθαρίσουν τα χέρια, του δικού τους στρατιωτικού και χουντικού Ντερτιλή.
Ότι έλεγε η Χρυσή Αυγή, πως δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο, το πήραν και οι γνωστοί λέμε εμείς και όχι οι άγνωστοι ακροδεξιοί Μυτιληνιοί, και μέσα από το facebook προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία.
Η ιστορία όμως έχει γραφτεί.
Και λέει, ότι πριν 48 χρόνια, οι φοιτητές μαζί με τους εργαζόμενους, ταρακούνησαν τα θεμέλια του τυραννικού καθεστώτος της χούντας της 21ης Απριλίου.
Και εμείς σήμερα τιμάμε όλους τους αγωνιστές της αντιδικτατορικής πάλης, όλους όσους αγωνίστηκαν, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν και διώχτηκαν από τη στρατιωτική επταετή δικτατορία.
Η χούντα των συνταγματαρχών είναι αυτή που έχει στο ενεργητικό της το προδοτικό πραξικόπημα – αφορμή για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και ακόμη: Δολοφονίες, φυλακίσεις, εξορίες, απαγόρευση πολιτικών κομμάτων, κατάργηση οργανώσεων και σωματείων, μαζικές εκκαθαρίσεις στο στράτευμα, στη Δικαιοσύνη, στην Παιδεία, λογοκρισία στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στη μουσική, στα τραγούδια, απαγόρευση βιβλίων, οικονομικά σκάνδαλα κ.λ.π.
Με απλά λόγια, ήταν μια συμφορά για το λαό, γιατί η χούντα έδειξε με το αποκρουστικό της πρόσωπο ότι ξελασπώνει τη δικτατορία των μονοπωλίων, όταν δεν μπορεί να την ξελασπώσει η αστική δημοκρατία.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
ιδιαίτερα την σημερινή περίοδο, τα συνθήματα «Εξω οι ΗΠΑ», «Εξω το ΝΑΤΟ» που ήταν γραμμένα στις πύλες του Πολυτεχνείου είναι επίκαιρα περισσότερο από ποτέ.
Σήμερα που τα σύννεφα του ιμπεριαλιστικού πολέμου πυκνώνουν πάνω από το Αιγαίο, τα Βαλκάνια και την Ανατ. Μεσόγειο είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να δυναμώσουμε τον αγώνα με αιτήματα «Εξω οι βάσεις και το ΝΑΤΟ», «Καμία εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ».
Και η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και όλες οι προηγούμενες, καλλιεργούν στον ελληνικό λαό, ότι το ΝΑΤΟ μας «προστατεύει».
Νομίζουν πως είμαστε αφελείς.
ΝΑΤΟ, σημαίνει χούντες και πόλεμοι.
Η στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα είχε τη σφραγίδα των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Η εισβολή και η κατοχή του 37% της Κύπρου έχουν την σφραγίδα του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ αλλά και της ΕΕ.
Η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο είναι αυτή που έχει δώσει αέρα στα πανιά των διεκδικήσεων εκ μέρους της τουρκικής αστικής τάξης.
Το ΝΑΤΟ, δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο.
Το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και οι καπιταλιστές μετράνε μόνο τα κέρδη τους, τους τζίρους τους και τα συμφέροντα τους.Στέλνουν τους λαούς να χύσουν το αίμα τους για ξένα προς τις ανάγκες τους συμφέροντα.
Να τσακώνονται οι λαοί, για του αφέντη το φαί, που λέει και το τραγούδι.
Το λέμε ρητά και κατηγορηματικά, προς κάθε κατεύθυνση:
Δεν θα γίνουμε κρέας για τα κανόνια των εκμεταλλευτών!
Παλεύουμε με τη δική μας σημαία, για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του λαού και της νεολαίας.
Οι λαοί με τον αγώνα τους και την αλληλεγγύη τους μπορούν να ανοίξουν έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο σε ρήξη με την εξουσία του κεφαλαίου, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Παλεύουμε για μία κοινωνία χωρίς κρίσεις, πολέμους, εκμετάλλευση.
Ο λαός, η νεολαία, όταν είμαστε οργανωμένοι και ενωμένοι, όταν ξέρουμε γιατί παλεύουμε, μπορούμε να ξεπεράσουμε κάθε δυσκολία.
Μπορούμε να αποκτήσουμε τεράστια δύναμη!
Βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο: την εξουσία του κεφαλαίου, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, τις κυβερνήσεις που τους υπηρετούν.
Σήμερα έχουμε περισσότερες αποδείξεις. «Σωτήρες» και «εύκολες λύσεις» δεν υπάρχουν.
Παίρνουμε τη ζωή μας στα δικά μας χέρια.
Συνεχίζουμε την πάλη και τον αγώνα για να ανατρέψουμε τη δικτατορία των μονοπωλίων, για να κατακτήσει ο λαός την εξουσία και να γίνει κυρίαρχος του πλούτου που παράγει!
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
η πάλη του λαού και των εργαζομένων ενάντια στη Χούντα, αποτελεί πηγή έμπνευσης και οργάνωσης του αγώνα των σημερινών εργαζομένων ενάντια στις πολιτικές που τσακίζουν τη ζωή μας και θέλουν να ζούμε με ψίχουλα.
Με όπλο την πείρα των αγώνων προετοιμάζουμε τις νέες νικηφόρες αναμετρήσεις της εργατικής τάξης, του λαού.
Οι πετυχημένοι αγώνες σε COSCO και e-food, οι κινητοποιήσεις μαθητών και εκπαιδευτικών ενάντια στις συγχωνεύσεις και την «αξιολόγηση», οι αγώνες των πληγέντων από τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες και τους σεισμούς, οι αγώνες των υγειονομικών και όλου του λαού για άμεσα μέτρα ενίσχυσης του συστήματος υγείας και μέτρα προστασίας της υγείας του λαού, δείχνουν ότι μπορεί να φουντώσει το κύμα της διεκδίκησης των σύγχρονων αναγκών μας!
Παράλληλα, το εργατικό – λαϊκό κίνημα πρέπει να δυναμώσει τον αγώνα για να κλείσουν όλες οι βάσεις, να αποδεσμευτεί η χώρα από τις ενώσεις και τις συμμαχίες του κεφαλαίου. Αποτελεί χρέος στη διεθνιστική αλληλεγγύη, προϋπόθεση του αγώνα για την ανατροπή του συστήματος που γεννάει τον πόλεμο, τη φτώχεια, την εκμετάλλευση, την προσφυγιά.
Δίπλα στη λαϊκή απαίτηση για απεμπλοκή της χώρας μας από τις διακρατικές ιμπεριαλιστικές ενώσεις και τα σχέδιά τους αντηχεί ταυτόχρονα το σύνθημα «Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα» – καμιά συμμετοχή στις σχεδιαζόμενες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
το αυξανόμενο κύμα ακρίβειας, σαρώνει ήδη το λαϊκό εισόδημα, ενώ οι ανατιμήσεις αφορούν κυρίως την κάλυψη στοιχειωδών αναγκών της καθημερινότητας.Η εκτίναξη της ακρίβειας, που θα έχει και συνέχεια τους επόμενους μήνες, αρχίζει να δημιουργεί ασφυκτική οικονομική κατάσταση και να πιέζει όλο και περισσότερο το μηνιαίο εισόδημα εργαζόμενων και λαϊκών στρωμάτων καθώς έχουν αυξηθεί το κόστος διατροφής και στέγασης.
Η ακρίβεια, μαζί με τους χαμηλούς μισθούς, μαζί με την ανεργία, δημιουργούν μια αφόρητη κατάσταση στα νοικοκυριά, η οποία έρχεται και κουμπώνει, με τις οικονομικές δυσκολίες που περνάμε λόγο της πανδημίας.
Τα δικά τους στοιχεία είναι αυτά που λένε, πως, χιλιάδες θα είναι τα νοικοκυριά που δεν θα μπορούν να ζεσταθούν τον χειμώνα.
Και η Κυβέρνηση, αντί να πάρει ουσιαστικά μέτρα για την στήριξη τους, πολύδιαφημίζει το επίδομα θέρμανσης που δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ψίχουλα σε αυτά που θα έχει πληρώσει ο καταναλωτής.
Σε αντίθεση βέβαια με τα μέτρα στήριξης που παίρνει για τους εφοπλιστές και τους βιομήχανους, που τους αφαιρεί τον φόρο κατανάλωσης για τα πλοία τους και τα εργοστάσια τους.
Κανένας εργαζόμενος ή άνεργος, νέος ή νέα, κανένα νοικοκυριό δεν πρέπει να αφήσουμε μόνο του.
Αντίθετα εκφράζουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στις λαϊκές οικογένειες που πλήττονται από αυτή την αντιλαϊκή πολιτική, και καλούμε και από αυτό το βήμα τον λεσβιακό λαό, να στηρίξει την προσπάθεια που κάνει η Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Λέσβου συγκεντρώνοντας τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, στα γραφεία του καθημερινά από Δευτέρα έως Παρασκευή από 9 το πρωί έως 1.30 το μεσημέρι, τα οποία θα διατεθούν σε όσους έχουν ανάγκη.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
στεκόμαστε αλληλέγγυοι και στους μικρούς επαγγελματίες σε εμπόριο και εστίαση, που χθες έδωσαν τον δικό τους αγώνα για να μπορέσουν να επιβιώσουν και να μη βάλουν λουκέτο στα καταστήματα τους.
Όσοι γλίτωσαν από τη βαθιά κρίση και τα λουκέτα τους προηγούμενους μήνες, όσοι βλέπουν σήμερα το εισόδημά τους να εξανεμίζεται από τα τιμολόγια του ρεύματος και την ακρίβεια σε προμήθειες, όσοι έρχονται αντιμέτωποι με τα χρέη των τελευταίων μηνών, τώρα έχουν να αναμετρηθούν με άλλη μια «τρικλοποδιά», συνέπεια των αδιεξόδων που προκαλεί στον λαό η διαχείριση της πανδημίας με κριτήρια κόστους – οφέλους, κόντρα στις λαϊκές ανάγκες.
Τα αιτήματα τους και οι διεκδικήσεις τους, φέρνουν τους μικρούς αυτοαπασχολούμενους στο πλάι της εργατικής τάξης, ενισχύουν τον κοινό αγώνα, αφού στοχεύουν στον κοινό αντίπαλο: Την κυβερνητική πολιτική, το κράτος, τους επιχειρηματικούς ομίλους που εκθέτουν όλο τον λαό σε ανυπολόγιστους κινδύνους.
Ο αγώνας που έδωσαν οι μικροί επαγγελματίες, είναι δίκαιος.
Και μπορεί να αποτελέσει αφορμή για ακόμα πιο αποφασιστική συμπόρευση με τους εργαζόμενους και όλο τον λαό. Για να ανέβει η οργανωμένη λαϊκή απάντηση στο ύψος της επίθεσης που εξαπολύουν τα μονοπώλια και οι κυβερνήσεις τους, για να μπουν στο προσκήνιο οι πραγματικές λαϊκές ανάγκες.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
48χρόνια μετά διδασκόμαστε και συνεχίζουμε μέχρι την τελική νίκη! Ο δρόμος είχε την δική του ιστορία, και με όπλο την πείρα των αγώνων του χτες, προετοιμάζουμε τις νέες νικηφόρες αναμετρήσεις με τη δικτατορία του κεφαλαίου!
Ο λαός, όταν παλεύει, μπορεί να τα καταφέρει όλα!Και ξαστεριά θα κάνει, και θα φλεβαρίσει, και κανένας αντίπαλος δεν θα είναι ανίκητος.
Το δίκιο είναι με το μέρος μας και δεν το χαρίζουμε σε κανέναν.»#
