Σε ανακοίνωση για το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών της 20ής Σεπτέμβρη 2015 η ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:
«1. Η ΚΕ χαιρετίζει τα μέλη, τους φίλους και οπαδούς του Κόμματος και της ΚΝΕ, τους συνεργαζόμενους, όλους όσοι έδωσαν τη μάχη, συστρατεύτηκαν μαζί του. Το Κόμμα συγκέντρωσε ποσοστό 5,6% και διατήρησε τους 15 βουλευτές του. Αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα εκφράζει το συνολικό αρνητικό ταξικό συσχετισμό δυνάμεων, τη γενικότερη υποχώρηση του εργατικού λαϊκού κινήματος σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, το επίπεδο της ταξικής πάλης στη χώρα μας και διεθνώς.
Το ΚΚΕ θα αξιοποιήσει την πολιτική, εκλογική και κοινοβουλευτική του δύναμη στην τιτάνια προσπάθεια που χρειάζεται να γίνει από εδώ και μπρος για την ανασύνταξη και ενδυνάμωση του εργατικού κινήματος, ευρύτερα του λαϊκού κινήματος, την ισχυροποίηση της Λαϊκής Συμμαχίας, για να δυναμώσει η γραμμή της αντεπίθεσης και της ρήξης, της συνολικής αμφισβήτησης και αντίθεσης με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την ΕΕ και την πολιτική που στηρίζει αυτόν το δρόμο.
Η συγκέντρωση δυνάμεων σε αυτήν την κατεύθυνση, η πολιτική χειραφέτηση του εργαζόμενου λαού από ψεύτικα διλήμματα και σκοπέλους που καλλιεργεί το αστικό πολιτικό σύστημα, μέσα από την εναλλαγή κομμάτων και προσώπων σε διάφορους ρόλους, είναι προϋπόθεση για την αγωνιστική παρεμπόδιση αντιλαϊκών μέτρων και την απόσπαση επιμέρους κατακτήσεων, μέχρι την οριστική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος.
Ιδιαίτερα, θέλουμε να χαιρετίσουμε αυτούς που για πρώτη φορά ψήφισαν το ΚΚΕ, εκτιμώντας τη συνέπεια, την ανιδιοτέλειά του, τη μαχητικότητά του στην πάλη για τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού, ακόμη και αν δε συμφωνούν με το σύνολο των θέσεών του. Χαιρετίζουμε όσους με την ψήφο τους επικρότησαν ότι το ΚΚΕ όλα αυτά τα χρόνια και ιδιαίτερα το τελευταίο 7μηνο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, κόντρα στο ρεύμα των προσδοκιών και ψεύτικων ελπίδων που καλλιέργησε η κυβερνητική εναλλαγή τον περασμένο Γενάρη, αποκάλυψε ότι στο έδαφος της καπιταλιστικής κυριαρχίας και των διεθνών ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, δεν μπορεί αντικειμενικά να υπάρξει διαχείριση και διαπραγμάτευση προς όφελος του λαού.
Απευθυνόμαστε και σε όσους και όσες, αν και εκτιμούν την αγωνιστική φιλολαϊκή στάση του ΚΚΕ, δεν έκαναν ακόμα το αποφασιστικό βήμα της ψήφου, κυρίως κάτω από την πίεση της πόλωσης και του ΣΥΡΙΖΑ που ζητούσε την ψήφο “για να μην επιστρέψει το παλιό”, ή προτίμησαν την αποχή.
Οι εξελίξεις και η πάλη των κομμουνιστών στην Ελλάδα προκαλούν το ενδιαφέρον σε πολλούς εργαζόμενους στην Ευρώπη και σε άλλες χώρες του κόσμου. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τα δεκάδες Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα που εκδήλωσαν τη συμπαράστασή τους στο ΚΚΕ, την ώρα που οι δυνάμεις του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) και γενικότερα της σοσιαλδημοκρατίας έσπερναν κι εξακολουθούν να σπέρνουν αυταπάτες για το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του.
2. Σε αυτές τις εκλογές ένα μεγάλο μέρος του λαού επέλεξε την αποχή, που έφτασε στο μεγαλύτερο ποσοστό των τελευταίων χρόνων. Αν και σε μεγάλο βαθμό εκφράζει δυσαρέσκεια προς το αστικό πολιτικό σύστημα, αίσθημα αγανάκτησης ή και απογοήτευσης σε τμήματα εργαζομένων και νεολαίας, δεν αποτελεί ενεργητική στάση αμφισβήτησης και αντίθεσης στη σημερινή κατάσταση και στα αίτια που την γεννούν. Αντίθετα, ενισχύει την ηττοπάθεια και την παραίτηση, ότι “τίποτα δεν γίνεται”, “τίποτα δεν αλλάζει”, ενισχύει την ισοπεδωτική και λαθεμένη εντύπωση ότι “όλοι το ίδιο είναι”.
Όσοι και όσες είχαν ψηφίσει άλλοτε το ΚΚΕ ή όσοι σκέφτηκαν να ψηφίσουν ΚΚΕ, αλλά τελικά επέλεξαν την αποχή, χρειάζεται να σκεφτούν ότι όλες οι μικρές και μεγάλες μάχες, μαζί και αυτή των εκλογών, μπορεί και πρέπει να αξιοποιούνται για να υπάρχουν ρωγμές στο σημερινό αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων, να συγκεντρώνονται δυνάμεις με στόχο τη συνολική ανατροπή. Η αποχή σχετίζεται οπωσδήποτε και με δυσκολίες μετακίνησης για ένα τμήμα του λαού που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα φτώχειας και επιβίωσης και από αυτήν την άποψη υπάρχει ευθύνη στις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις που δεν έχουν πάρει μέτρα διευκόλυνσης, όπως επανειλημμένα έχει ζητήσει το ΚΚΕ.
Καλούμε όλες αυτές τις εργατικές και λαϊκές δυνάμεις, από αύριο κιόλας, να συναντηθούν μαζί μας στους καθημερινούς αγώνες, στα σωματεία, στους κλάδους, στους χώρους δουλειάς και νεολαίας, στο κίνημα, για την απόκρουση των μέτρων του 3ου και των προηγούμενων μνημονίων, για την ανάκτηση των απωλειών, αλλά και γενικότερα στην πάλη για να αλλάξει συνολικά χέρια η εξουσία. Μέσα στον αγώνα, τη συλλογική δράση μπορούν να ξεπερνιούνται δισταγμοί και αναστολές, να κατανοείται καλύτερα η πρόταση διεξόδου και εξουσίας του ΚΚΕ.
3. Το γενικό εκλογικό αποτέλεσμα εκφράζει σταθεροποίηση της αναδίπλωσης, της παθητικής αναμονής και συντηρητικοποίησης ενός μεγάλου τμήματος του λαού. Είναι σε βάρος των εργαζόμενων, μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων, των ανέργων, των παιδιών τους, των συνταξιούχων. Το αποτέλεσμα, σε μεγάλο βαθμό, αναπαράγει το συσχετισμό ανάμεσα στα κόμματα του αστικού πολιτικού συστήματος που υπήρχε και στις προηγούμενες εκλογές, πριν 8 μήνες, αποτυπώνει συμβιβασμό απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και την απατηλή ελπίδα στην αναδιάρθρωση της σοσιαλδημοκρατίας από το ΠΑΣΟΚ προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ, παρόλο που ως κυβέρνηση έφερε τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα και το 3ο μνημόνιο, εκφράζει την αναπαραγωγή της επιλογής του “μικρότερου κακού” σε σχέση με τη ΝΔ, την παγίδευση στο δόλωμα “δεύτερη ευκαιρία, για να μη γίνει παρένθεση η Αριστερά”.
Εξακολουθεί να είναι αρνητικό το γεγονός ότι η εγκληματική ναζιστική Χρυσή Αυγή έχει διαμορφώσει μια σταθερή πολιτική επιρροή. Μεγάλες ευθύνες φέρουν όλα τα άλλα κόμματα, από το κυβερνητικό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, την αξιωματική αντιπολίτευση της ΝΔ, αλλά και τα άλλα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης, που δεν την αντιπάλεψαν ουσιαστικά, πολιτικά, ανοιχτά στην προεκλογική περίοδο, αλλά και πιο πριν. Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να υψώνει τη σημαία του αγώνα ενάντια στο ναζισμό -φασισμό και τους σημερινούς εκπροσώπους του στην Ελλάδα, που δηλητηριάζουν εργατικές – λαϊκές συνειδήσεις, οργανώνουν τάγματα εφόδου, στήνουν δουλεμπορικά παραμάγαζα, παρά την προσπάθεια εμφάνισης ενός πιο “νομιμόφρονος” προσώπου, εξαιτίας και των ποινικών διώξεων που βρίσκονται σε εξέλιξη.
Ορισμένες ανακατατάξεις μεταξύ αστικών κομμάτων, όπως η άνοδος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ) σε σχέση με την υποχώρηση στο ΠΟΤΑΜΙ, αποτυπώνουν τη συνεχιζόμενη πορεία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, από την οποία κανένα όφελος δεν μπορεί να περιμένει ο λαός. Η κοινοβουλευτική παρουσία της Ένωσης Κεντρώων, με τις αντιδραστικές στην πραγματικότητα θέσεις της, χρησιμοποιείται ως ανάχωμα εγκλωβισμού ενός μέρους της αγανάκτησης σε ανώδυνα κανάλια.
Οι θέσεις της νεοσύστατης Λαϊκής Ενότητας -που προήλθε από τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και έμεινε τελικά εκτός Βουλής- αντιπροσωπεύουν μια πολιτική πρόταση εξόδου από την κρίση με εθνικό νόμισμα, χωρίς ουσιαστικά να αμφισβητούν το καπιταλιστικό σύστημα και την ΕΕ.
4. Ο ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα χρόνια πρόσφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στο σύστημα. Σε πρώτη φάση αξιοποίησε τη δυσαρέσκεια του λαού για τα αντιλαϊκά μέτρα, στοχοποιώντας αποκλειστικά την κυβερνητική διαχείριση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τα μνημόνια, συσκοτίζοντας τον πραγματικό τους χαρακτήρα, ως πολιτική στήριξης του κεφαλαίου στη φάση της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, που είναι αναπόφευκτο φαινόμενο της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Προσπάθησε να εξαπατήσει εργατικές – λαϊκές δυνάμεις ότι η δική του πολιτική πρόταση θα είχε δήθεν φιλολαϊκό – “αντιμνημονιακό” προσανατολισμό, ότι είναι δυνατό, χωρίς ρήξη και ανατροπή, χωρίς λαϊκές θυσίες στον αγώνα, να επιτευχθεί η λαϊκή ευημερία, γιατί είναι δήθεν ζήτημα διαπραγμάτευσης, τιμιότητας, ικανότητας, εξυπνάδας.
Η υπογραφή του 3ου μνημονίου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και η εσπευσμένη προκήρυξη βουλευτικών εκλογών συνοδεύτηκαν από ανανέωση των διλημμάτων, προκειμένου να υπάρξει χειραγώγηση των λαϊκών δυνάμεων και απόσπαση της λαϊκής συναίνεσης στα αντιλαϊκά μέτρα. Προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να καλλιεργήσει την ψευδεπίγραφη εντύπωση ότι, σε αντίθεση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, η δική του “πάλεψε”. Ότι, παρά το συμβιβασμό, η μάχη της διαπραγμάτευσης δήθεν δεν έχει κριθεί, ότι η ΕΕ μπορεί να αλλάξει, ότι υπάρχουν ζητήματα ανοιχτά (ρύθμιση χρέους, αναπτυξιακά πακέτα, ισοδύναμα), τα οποία μπορεί μια δική του κυβέρνηση να τα διαχειριστεί καλύτερα. Με αυτόν τον τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ ενσωμάτωσε εργατικές – λαϊκές δυνάμεις, οι οποίες, ενώ τα προηγούμενα χρόνια πάλεψαν εναντίον των αντιλαϊκών μέτρων και των μνημονίων, τώρα υποστηρίζουν μια δήθεν “δικαιότερη” και “ηπιότερη” εφαρμογή τους. Η ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ και των διαφωνούντων παρακλαδιών του είναι ότι αφόπλισαν το κίνημα, το υπέσκαψαν, με τις αυταπάτες, τις απατηλές υποσχέσεις τους.
Η πιο μεγάλη αρνητική προσφορά του τα τελευταία χρόνια εκδηλώνεται στην ανάδειξή του σε εργοδοτική, εργατοπατερική δύναμη, ενσωματώνοντας τους αντίστοιχους μηχανισμούς του ΠΑΣΟΚ και αποδεχόμενος το χάιδεμα ενός σημαντικού μέρους της καπιταλιστικής εργοδοσίας και των μηχανισμών της ΕΕ. Επομένως, ο ΣΥΡΙΖΑ προετοίμασε και καλλιέργησε το έδαφος για να περάσουν νέα αντεργατικά – αντιλαϊκά μέτρα, και ως αξιωματική αντιπολίτευση παλιότερα και στο 7μηνο της διακυβέρνησής του.
Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε το δικαίωμα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να εμφανιστούν δικαιωμένοι σε σχέση με το κυβερνητικό τους παρελθόν. Προσπαθούν να εμφανίζονται ως γνήσιοι εκφραστές του “μονόδρομου” της ΕΕ, των λεγόμενων μεταρρυθμίσεων, των επενδύσεων της καπιταλιστικής ανάπτυξης, τα οποία δήθεν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα πιστεύει.
5. Η νέα κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θα πορευτεί στο δρόμο της εφαρμογής των αντιλαϊκών μέτρων και μνημονίων, προς όφελος της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Θα υλοποιήσει τις κατευθύνσεις της ΕΕ που αφορούν όλες τις χώρες-μέλη.
Η αστική τάξη στην Ελλάδα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τα ευρωενωσιακά επιτελεία, ΕΕ – ΕΚΤ – ΔΝΤ, τα αστικά κόμματα ενδιαφέρονται να υπάρχει μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα στηρίζει μια κυβέρνηση ικανή να περνά σχετικά εύκολα τα αντεργατικά – αντιλαϊκά μέτρα, ώστε να διευκολύνουν την ανάκαμψη και ταυτόχρονα να κρατάνε το κίνημα σε υποχώρηση, παγωμένο. Θα χρησιμοποιήσουν τη λαϊκή ψήφο ως συναίνεση για να περάσουν όλα τα μέτρα χωρίς αντίσταση, να υλοποιηθεί ανώδυνα η στρατηγική τους.
Όπως φαίνεται, σε αυτήν τη φάση, η ΝΔ θα διατηρήσει το ρόλο της, με μια άσφαιρη, κάλπικη αντιπολίτευση, ως δήθεν “υπεύθυνη αντιπολίτευση” που βοηθάει το κυβερνητικό έργο και την επίσπευσή του στο όνομα της “σταθερότητας”, της “εθνικής ομοψυχίας”, που ουσιαστικά σημαίνει ότι η άρχουσα τάξη έχει λυμένα τα χέρια να ξεδιπλώσει την επίθεσή της, σημαίνει ταξική συνεργασία, ένταση του αυταρχισμού.
Μπροστά μας βρίσκονται μεγάλες μάχες για τα καυτά προβλήματα που αφορούν το σύνολο της εργατικής τάξης, τα λαϊκά στρώματα (π.χ., το Ασφαλιστικό). Το ΚΚΕ θα συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις ώστε να οργανωθεί η λαϊκή αντεπίθεση, να εδραιωθεί ο προσανατολισμός του κινήματος σε αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, να μαζικοποιηθούν οι διαδικασίες του κινήματος και οι αγώνες.
Αποτελούν ωμή κοροϊδία οι διακηρύξεις όλων των άλλων κομμάτων για ισοδύναμα, αντισταθμίσματα ή παράλληλα προγράμματα, που δήθεν μπορούν να αμβλύνουν τις βαριές συνέπειες του 3ου μνημονίου. Δεν πρόκειται ούτε καν για μια επιστροφή ενός μικρού μέρους των απωλειών που είχε ο λαός τα τελευταία χρόνια. Στην “καλύτερη” περίπτωση μια ομάδα εργαζομένων θα παίρνει κάτι και θα το πληρώνουν όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι. Ο φτωχός θα πληρώνει για το φτωχότερο. Η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της θα αξιοποιήσουν τα διάφορα ισοδύναμα για να καλλιεργήσουν τη λογική τού “διαίρει και βασίλευε”, του διαχωρισμού των εργαζομένων, για να αποτρέψουν την ενίσχυση ενός κινήματος που θα συνενώνει πάνω σε κοινά και ενιαία αιτήματα, που θα παλεύει ενάντια στη φιλομονοπωλιακή πολιτική, το κεφάλαιο, την ΕΕ.
Προϋπόθεση μιας έστω και χλιαρής καπιταλιστικής ανάκαμψης είναι η διατήρηση και επέκταση της κατάργησης των όποιων κατακτήσεων, η ακόμα πιο φθηνή και υποταγμένη εργατική δύναμη, ο φορολογικός παράδεισος του κεφαλαίου που θα περικόψει δραστικά και θα καταργήσει τις -έτσι κι αλλιώς- μικρές κοινωνικές δαπάνες, ενώ θα διατηρηθεί η υψηλή ανεργία και κυρίως η ημιαπασχόληση. Η ανάκαμψη, που σημειώθηκε σε άλλα καπιταλιστικά κράτη, δεν μείωσε θεαματικά την ανεργία, δεν οδήγησε σε ανάκτηση απωλειών για το λαό, σε κατάργηση αντεργατικών – αντιλαϊκών νόμων που πάρθηκαν στα χρόνια της κρίσης. Ο λαός θα πληρώσει τόσο τη ρύθμιση του χρέους, ανεξάρτητα με το πώς και πότε θα γίνει, όσο και τα αναπτυξιακά πακέτα που θα κατευθυνθούν στο μεγάλο κεφάλαιο, όπως ακριβώς και τα προηγούμενα.
Η κατάσταση μπορεί να επιδεινωθεί, καθώς εμφανίζονται σημάδια για την εκδήλωση μιας νέας διεθνούς συγχρονισμένης κρίσης και ταυτόχρονα οξύνονται οι αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα στην ευρύτερη περιοχή μας.
6. Το ΚΚΕ, συνεπές σε όσα έλεγε και προεκλογικά, δεν πρόκειται να στηρίξει ή να δώσει ανοχή στη νέα κυβέρνηση. Θα αξιοποιήσει τη συσπείρωση δυνάμεων, που σε αυτήν τη φάση υπήρξε, για να κάνει αυτό που υποσχέθηκε στο λαό, να υπάρξει δυνατή εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση και στη Βουλή, αλλά πάνω απ’ όλα στο κίνημα, για να δυναμώσει η Λαϊκή Συμμαχία για το σήμερα και για την προοπτική. Τη δύναμη που μας έδωσε ο λαός δεν μας την έδωσε για να την εξαργυρώσουμε σε αντιλαϊκές κυβερνήσεις συνεργασίας, που θα υλοποιήσουν μνημόνια, σκληρά μέτρα σε βάρος του λαού, για τα κέρδη της πλουτοκρατίας.
Η στάση αυτή του ΚΚΕ δεν είναι ούτε εύκολη, ούτε “εκ του ασφαλούς”, όπως λένε τ’ άλλα κόμματα. Η κομμουνιστική εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση είναι πολύ δύσκολο και σύνθετο καθήκον, απαιτεί μεγάλες θυσίες και ευθύνες. Αυτή είναι, όμως, η μόνη στάση που μπορεί να ασκήσει πίεση, να βάλει εμπόδια και κυρίως να ανοίξει το δρόμο ριζικών αλλαγών και ανατροπών. Αυτή είναι η μόνη στάση που ανταποκρίνεται στο εργατικό – λαϊκό συμφέρον και όχι η συμμετοχή σε κυβερνήσεις διαχείρισης.
Η εργατική – λαϊκή πλειοψηφία, η νεολαία της, ανεξάρτητα από την ψήφο της ή τη στάση αποχής, δεν πρέπει να σκύψει το κεφάλι στα αντιλαϊκά μέτρα, να υποταχθεί στον ισχυρισμό κυβέρνησης και αστικής αντιπολίτευσης ότι έδωσε τη συναίνεσή της για την εφαρμογή του μνημονίου.
Το κίνημα πρέπει με την παρέμβασή του να δυσκολεύει τη λήψη μέτρων και στην εξέλιξη της ταξικής πάλης να μπορεί να δυσκολεύει τη “σταθερότητα” του αστικού πολιτικού συστήματος, την ικανότητά του να βρίσκει εναλλακτικές, να φτιάχνει και να αξιοποιεί άλλα αναχώματα, να κουράζει, να εξαντλεί το λαό, να τον απογοητεύει και να τον οδηγεί σέρνοντας εκεί που θέλει. Το ΚΚΕ θα αγωνίζεται για την πολιτική χειραφέτηση εργατικών – λαϊκών δυνάμεων στην κατεύθυνση της ταξικής πάλης για την ανατροπή.
Θα συνεχίσει το σκληρό ιδεολογικό, πολιτικό αγώνα ενάντια στις ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές “μνημόνιο – αντιμνημόνιο”, “νέο – παλιό”, “ευρώ – δραχμή”, που συσκοτίζουν την πραγματική διαχωριστική γραμμή με τα κόμματα που υπερασπίζονται το καπιταλιστικό σύστημα. Θα αγωνιστεί για τη χειραφέτηση από την -ξένη προς τα λαϊκά συμφέροντα- αντιπαράθεση για πιο ευνοϊκές συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης, η οποία βαφτίζεται άλλοτε “παραγωγική ανασυγκρότηση”, άλλοτε “εθνικό σχέδιο ανάπτυξης” κλπ. από το οποίο δήθεν μπορεί να ωφεληθεί και ο λαός. Θα συνεχίσει να αποκαλύπτει την πραγματική διαχωριστική γραμμή, από τη μια ανάμεσα στην καπιταλιστική εξουσία, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και όσους τον υπηρετούν και από την άλλη το ταξικό εργατικό κίνημα, τη Λαϊκή Συμμαχία, με πρωτοπορία το ΚΚΕ που αμφισβητούν αυτόν το δρόμο.
7. Το ΚΚΕ αξιοποίησε την εκλογική μάχη προκειμένου να προβάλει την αναγκαιότητα σύγκρουσης με την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία, που αποτελεί την αιτία όλων των λαϊκών προβλημάτων, της σήψης που αναδίνεται σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής, από τη φτώχεια, την ανεργία, τη διαφθορά, μέχρι την πρόκληση των αυξημένων μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών.
Έκανε προσπάθεια να προβάλει την εναλλακτική πρόταση εξουσίας που μπορεί να οδηγήσει στον πραγματικά διαφορετικό, όχι μόνο εναλλακτικό, αλλά ανώτερο τύπο οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, με κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, με κεντρικό σχεδιασμό, εργατικό έλεγχο για ολοένα διευρυμένη λαϊκή ευημερία. Αυτές είναι οι προϋποθέσεις για έξοδο από την ΕΕ, προς όφελος του λαού, για μονομερή διαγραφή του χρέους και λύτρωση από τη μέγγενη των αγορών του κεφαλαίου. Σ’ αυτόν το δρόμο μπορεί να αποτρέψει τα χειρότερα, να διεκδικήσει βελτίωση της ζωής του.
Αυτή η πρόταση συζητήθηκε πιο πλατιά, πιο βαθιά μέσα στο λαϊκό κόσμο. Οι θέσεις αυτές και η συνολική πολιτική μας πρόταση μπορούν να γίνουν αντικείμενο συστηματικής συζήτησης μέσα στους τόπους δουλειάς, στις σχολές, στις γειτονιές, αξιοποιώντας και την πολύτιμη πείρα του προηγούμενου διαστήματος. Αποτελεί ευθύνη και καθήκον άμεσης προτεραιότητας, από την Κεντρική Επιτροπή έως την κάθε Οργάνωση του Κόμματος και της ΚΝΕ, να συνεχιστεί η προσπάθεια διεύρυνσης των αγωνιστικών δεσμών με νέες εργατικές – λαϊκές δυνάμεις, εκλαϊκεύοντας την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ σε όλους αυτούς που το ψήφισαν στις εκλογές».
