Μετά την ψήφιση του 4ου μνημονίου στη Βουλή, την περασμένη Πέμπτη, το κεφάλαιο ξερογλείφεται, αναμένοντας ανάκαμψη της κερδοφορίας του. Όσον αφορά, όμως, στο «αύριο» που επιφυλάσσεται για το λαό με την καπιταλιστική ανάπτυξη, το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η ανάπτυξη θα χρησιμοποιήσει σαν καύσιμη ύλη τα πετσοκομμένα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα. Με τις διατάξεις του 4ου Μνημονίου ικανοποιούνται οι δύο κομβικές προϋποθέσεις για να περάσει η καπιταλιστική οικονομία από τη φάση της κρίσης στη φάση της ανάπτυξης:
Η μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και η επιτάχυνση της συγκέντρωσης του κεφαλαίου. Για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα αυτές οι προϋποθέσεις μεταφράζονται σε ένταση της εκμετάλλευσης και σε ακόμα πιο βίαιη και μαζική καταστροφή των αυτοαπασχολούμενων και των φτωχών αγροτών.
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι η εργατική τάξη πρέπει να υποδεχθεί την «επόμενη μέρα» επιθετικά και διεκδικητικά. Να αξιοποιήσει την πείρα της και να έχει το δικό της σχέδιο, που θα στηρίζεται στην ανασύνταξη του κινήματός της. Στο ζωντάνεμα της δράσης μέσα από τα σωματεία, σε κάθε τόπο δουλειάς, εκεί που υλοποιείται, σε τελική ανάλυση, κάθε πτυχή της αντεργατικής πολιτικής. Να κλιμακωθούν η απαίτηση για επιστροφή μέχρι κεραίας όλων των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι τα τελευταία χρόνια και η διεκδίκηση της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών.
Μέσα στην πάλη αυτή θα ξεκαθαρίζεται και «η ήρα από το στάρι», θα βλέπουν οι εργαζόμενοι καθαρά ότι οι δυνάμεις του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού έχουν αποστολή την υπονόμευση και τη διάσπαση, την υποταγή στις απαιτήσεις της εργοδοσίας. Θα κατακτιούνται ο αντικαπιταλιστικός – αντιμονοπωλιακός προσανατολισμός του κινήματος, η συμμαχία της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους και τους φτωχούς αγρότες.
Η «επόμενη μέρα» πρέπει, τελικά, να βρει την εργατική τάξη και το λαό πιο αποφασισμένους και όρος γι’ αυτό είναι το ΚΚΕ να έχει πολλαπλάσιες δυνάμεις σε περισσότερους τόπους δουλειάς. Έτσι, θα διεξάγεται με καλύτερους όρους η αναμέτρηση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, θα δυναμώνει η πάλη με προοπτική την ανατροπή τους, για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, την αποδέσμευση από την Ε.Ε., τη μονομερή διαγραφή του χρέους και την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.
