Το αστικό κράτος έχει συνέχεια και τίποτα δεν είναι τυχαίο, τίποτα δεν πέφτει από τον ουρανό.
Είναι πλούσια η ιστορία του κινήματός μας από τέτοιες επιθέσεις. Είναι όμως πλούσια και η ιστορία των αγώνων, ο τρόπος που κάθε φορά το κίνημα ξεπερνούσε τα διάφορα εμπόδια.
Όπως έγινε πριν λίγους μήνες, το Φλεβάρη, που για τρεις μέρες, ο λεσβιακός λαός βρέθηκε στην Καράβα και στο Διαβολόρεμα, πολεμώντας σώμα με σώμα με τα ΜΑΤ, που είχε στείλει η Κυβέρνηση, για να επιβάλλει με το έτσι θέλω, μια νέα κλειστή δομή μεταναστών και προσφύγων.
Φάνηκε ξεκάθαρα, πως όταν ο λαός είναι ενωμένος, δεν μπορεί να τον νικήσει κανένας. Αντίθετα μάλιστα, επιβάλλει τα δικά του θέλω, που είναι προς όφελος των πολλών.
Σήμερα, ένα δρόμο έχει η εργατική τάξη:
Να βάλει εμπόδια με κάθε τρόπο σε αυτή τη νέα επίθεση, σε αυτό το χουντικό κατασκεύασμα.
Να μη το νομιμοποιήσει στη συνείδησή της.
Να δυναμώσει την πάλη της σε κάθε χώρο δουλειάς.
Να παλέψει για όλα τα προβλήματα που ταλανίζουν τη λαϊκή οικογένεια.
Να δυναμώσει τα σωματεία της.
Να παλέψει για ένα εργατικό κίνημα μαζικό.
Να δυναμώσει τις ταξικές δυνάμεις που παλεύουν μαχητικά, με συνέπεια και ταξικό προσανατολισμό για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού.
Να παλεύει καθημερινά για όλα τα προβλήματα που την αφορούν χωρίς να χάνει τον κύριο στόχο, που είναι η ανατροπή αυτού του βάρβαρου συστήματος που μας αφαιρεί καθημερινά τη ζωή μας.
Σε αυτόν τον αγώνα έχουμε θέση όλοι.
Θα σταθούμε αντάξιοι των εργατικών μαχητών προγόνων μας και θα δίνουμε την μάχη καθημερινά όσο και αν θέλουν να καθόμαστε φρόνιμα και να δεχτούμε όλα τα αντεργατικά μέτρα που μας ετοιμάζουν μπροστά στη νέα οικονομική κρίση που είναι ήδη εδώ.#
