Η ΚΟΒ Αγιάσου του ΚΚΕ, διοργανώνει την Κυριακή 9 Αυγούστου 2020, εκδήλωση τιμής και μνήμης των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Λέσβου στα «Αμπριά». Ο τόπος της συνάντησης θα είναι στο δρόμο μετά τη Μεγάλη Λίμνη, και στο ύψος του δασικού δρόμου προς Πασπαλά, 7 χιλιόμετρα περίπου μακριά από τη διασταύρωση Αγιάσου προς Πολιχνίτο, (θα υπάρχει και ειδική σήμανση), στις 10:30 το πρωί. Εμπνεόμαστε από την ηρωική του δράση Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και τιμάμε στον αγώνα και τη ζωή, την κορυφαία εκδήλωση της ταξικής πάλης στην Ελλάδα.
Στις 31 Αυγούστου του 2008, η ΝΕ Λέσβου και η ΚΟΒ Αγιάσου του ΚΚΕ, σε μια σεμνή τελετή τιμής και μνήμης στους πεσόντες αγωνιστές του Δημοκρατικού Στρατού Λέσβου, έστησαν στη θέση «Αμπριά» ταμπλό με τα ονόματα των πεσόντων.
Λίγα λόγια για τα “Άμπριά”
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες όσων έζησαν τα γεγονότα, στη περιοχή “Χαλατσά” της Αγιάσου μέσα στο πευκοδάσος της Μεγάλης Λίμνης που είναι διάσπαρτη με ογκόλιθους σε κόκκινο χρώμα, οι αντάρτες είχαν βρει την ιδανική τοποθεσία για να δημιουργήσουν τα κρησφύγετά τους.
Στην περιοχή που ονομάστηκε αργότερα “Αμπριά” έχουν ανοιχθεί τρία τεράστια σε μέγεθος ορύγματα τα οποία καλύφθηκαν με ένα είδος οροφής από ξύλα πεύκων. Πάνω σε αυτή τοποθετήθηκε λαμαρίνα για την προστασία από τη βροχή και πάνω από αυτήν μπήκαν κλαδιά πεύκων, χώματα και πέτρες, ώστε να είναι “αόρατα” μέσα στην ομοιομορφία του τοπίου αφού δεν ξεχώριζαν από αυτό. Μέσα στα ορύγματα αυτά εγκαταστάθηκαν οι καπεταναίοι του Δημοκρατικού Στρατού της Λέσβου για 6 περίπου μήνες (με επικεφαλής το Χαράλαμπο Θεοδοσίου από την Αγία Παρασκευή). Κάποια στιγμή αναχώρησαν για τα Βασιλικά προκειμένου να στρατολογήσουν νέους και να εφοδιαστούν.
Τότε η θέση τους προδόθηκε από ένα νεαρό από τον Μεσότοπο που δούλευε ως παραγιός στα Βασιλικά, με το όνομα Νίκος και αναγκάστηκαν να τα εγκαταλείψουν για λόγους ασφαλείας. Στα “Αμπριά” σκοτώθηκε από ατύχημα στις 10-12-1947 ο Δημήτρης Πιταούλης (όταν το όπλο του εκπυρσοκρότησε μέσα σε ένα από τα ορύγματα την ώρα που ετοιμαζόταν να αναχωρήσει για κάποια αποστολή). Οι σύντροφοί του τον έθαψαν λίγο πιο πέρα, μέσα στα πεύκα. Την 1η Αυγούστου του 1982 έγινε η ανακομιδή των οστών από τους κατοίκους του χωριού με κάθε επισημότητα.#
