Η «εθνική στρατηγική», όπως άλλωστε διαφημίστηκε στη Βουλή από την κυβέρνηση, είναι αυτή που βάζει το λαό και τη χώρα όλο και πιο βαθιά στο βούρκο των θανάσιμων ανταγωνισμών.
Φέρνει στο προσκήνιο μια ακόμα επώδυνη διευθέτηση με τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με κριτήριο την ενίσχυση της ιμπεριαλιστικής «σταθερότητας» στην περιοχή, το κράτημα της Τουρκίας στο «δυτικό στρατόπεδο», με τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα να γίνονται μέρος αυτού του σύνθετου παζαριού.
Η προπαγάνδα, όμως, περί «εθνικής στρατηγικής» και τέλους του «διχασμού», μαζί και με τις εκκλήσεις «να πάμε όλοι μαζί παρακάτω», δεν έμεινε μόνο στα Ελληνοτουρκικά, κι αυτό πρέπει να προβληματίσει κάθε καλοπροαίρετο λαϊκό άνθρωπο.
Βλέποντας, λοιπόν, τα αστικά κόμματα και επιτελεία ότι τα δύσκολα είναι …μπροστά για το λαό, ότι οι εξελίξεις πιθανόν να φέρουν αντιδράσεις, ότι μεγαλώνει η δυσπιστία αλλά και τα ερωτήματα που γεννάει η διαχείριση ειδικά της πανδημίας με όρους «χρηματιστηρίου», αλλά και ο φόβος που όλο και περισσότερο αναπτύσσεται, έβαλαν «μπρος» τα «μηχανάκια» του αντικομμουνισμού.
Μέρος αυτής της προσπάθειας είναι να εμφανιστεί το ΚΚΕ σαν κόμμα που «χαριστικά» γίνεται ανεκτό από την αστική δημοκρατία, που τάχα του παραχωρήθηκαν δικαιώματα τα οποία δεν του αναλογούν αφού δεν υπογράφει «δήλωση μετάνοιας». Εδώ εντάσσεται τόσο η αρθρογραφία επίθεσης στο δικαίωμα του Κόμματος να τιμάει την ηρωική του Ιστορία, να εξάγει συμπεράσματα χρήσιμα για το σήμερα και το αύριο της ταξικής πάλης, όσο και η ένταση της καταστολής και του κρατικού αυταρχισμού, που αφορά συνολικά το λαϊκό κίνημα.
Από το νόμο του ΣΥΡΙΖΑ για την περιστολή του απεργιακού δικαιώματος μέχρι αυτόν της ΝΔ για τον περιορισμό των διαδηλώσεων και την «αντιμετώπιση του ριζοσπαστισμού», αλλά και το πρόστιμο που επιβλήθηκε στο Κόμμα με βάση τους νόμους των κυβερνήσεων ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ, επειδή δεν λειτουργεί σαν επιχείρηση και δεν δίνει στη δημοσιότητα τα ονόματα των ανθρώπων του μόχθου που το ενισχύουν οικονομικά.
Αυτή η προσπάθεια, που αποτυπώνει τη στρατηγική της αστικής τάξης, στην οποία τάχα δεν χωρούν «παραφωνίες» και αμφισβητήσεις, θα ενταθεί.
Γι’ αυτό η εργατική – λαϊκή απάντηση πρέπει να έρθει με ακόμα μεγαλύτερη ένταση στο προσκήνιο. Να οργανωθεί αποφασιστικά η αντεπίθεση από τα κάτω, μέσα από τα σωματεία και τους φορείς του εργατικού – λαϊκού κινήματος για την προστασία της υγείας και της ζωής του λαού, για να μην πληρώσει ξανά την κρίση. Για να αντιμετωπιστούν οι θανάσιμες απειλές από τους σχεδιασμούς των ΝΑΤΟ – ΕΕ – ΗΠΑ στην περιοχή, που ανοίγουν τον ασκό του Αιόλου, ενάντια στην αλλαγή συνόρων και στα σχέδια συνεκμετάλλευσης, που θα φέρουν νέους γύρους ανταγωνισμών, αμφισβητήσεων κυριαρχικών δικαιωμάτων και συγκρούσεων.
Ο μόνος δρόμος στον οποίο μπορούν να βαδίσουν ενωμένοι οι εργάτες και οι αυτοαπασχολούμενοι της πόλης και του χωριού, όλος ο λαός. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να φέρει θετικές εξελίξεις, μακριά από τα καλέσματα υποταγής της αστικής τάξης και των κομμάτων της.#
