Η αιτία των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών και των εικόνων ντροπής είναι οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και μέρος αυτών των ανταγωνισμών είναι και αυτός μεταξύ της τουρκικής και της ελληνικής αστικής τάξης που διεκδικούν μερτικό από τη λεία. Οι εξελίξεις αυτές έχουν τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ.
Οι τραγικές εξελίξεις στη Μόρια δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Αντίθετα,αποκάλυψαν τις τεράστιες και διαχρονικές ευθύνες των αστικών κυβερνήσεων που υλοποιούν τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έχει ως αποτέλεσμα τον απαράδεκτο εγκλωβισμό χιλιάδων ανθρώπων σε καταυλισμούς. Κάτι που σε συνθήκες πανδημίας μετατρέπεται σε υγειονομική βόμβα.
Οι ευθύνες, λοιπόν, της κυβέρνησης είναι βαρύτατες, γιατί, ενώ γνώριζε εδώ και καιρό ότι η κατάσταση στο ΚΥΤ της Μόριας ήταν εκρηκτική λόγω του μεγάλου αριθμού εγκλωβισμένων σε άθλιες συνθήκες, ενώ γνώριζε τους κινδύνους που θα δημιουργούσε η μετάδοση του κορονοϊού στο ΚΥΤ λόγω μεγάλου συγχρωτισμού, δεν έκανε απολύτως τίποτα για να κλείσει το Κέντρο, να απεγκλωβιστούν αυτοί οι άνθρωποι και να ληφθούν ουσιαστικά μέτρα προστασίας.
Λέσβου έχουν συνταχθεί με την πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ και αυτό φαίνεται και από τις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι υπάρχει συναίνεση της τοπικής διοίκησης για τη δημιουργία νέας δομής.
Η εμπειρία που βγήκε από τις κινητοποιήσεις του Φλεβάρη, όπου οργανωμένα οι κάτοικοι της Λέσβου εμπόδισαν την κυβέρνηση να εφαρμόσει την απόφαση για τη δημιουργία ενός ακόμα κέντρου – φυλακή στο νησί δείχνει ότι σήμερα πρέπει να προχωρήσουμε πιο δυναμικά και αποφασιστικά για να ματαιώσουμε οριστικά το σχεδιασμό που έχουν.
Γι’ αυτό η παρέμβαση του λαού για το προσφυγικό δεν είναι κάτι ξεχωριστό από την πάλη για να γίνει πράξη το «ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών». Για να προσανατολιστεί η πάλη, διεκδικώντας την κατάργηση της Συμφωνίας ΕΕ – Τουρκίας, σε σύγκρουση με την ευρωενωσιακή πολιτική ασύλου, τον Κανονισμό του Δουβλίνου, ενάντια στον διπλό εγκλωβισμό και τα hot spots. Για την επιτάχυνση των διαδικασιών μετάβασής τους στις χώρες πραγματικού προορισμού τους, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων για το άσυλο, διαδικασίες που θα μπορούσαν να γίνονται και στο έδαφος της Τουρκίας.
Πάνω απ’ όλα, αυτές οι διεκδικήσεις πρέπει να συναντιούνται στον κεντρικό στόχο ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά και αναπαράγει τη φτώχεια, την προσφυγιά και τη μετανάστευση, με αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. #
