Οι εξελίξεις είναι τέτοιες που δεν χωρά καμία επανάπαυση. Κανένας εφησυχασμός για την κατάσταση στη Γάζα, όπου το φιτίλι μένει αναμμένο, αφού το Ισραήλ και οι σύμμαχοί του, ΗΠΑ και ΕΕ, δεν παραιτούνται από τη στρατηγική τους να θάψουν το όραμα του παλαιστινιακού λαού να αποκτήσει τη δική του πατρίδα, ενώ η κατοχή σε αυτά τα εδάφη γίνεται ακόμα πιο άγρια.
Καμιά προσδοκία για ειρήνευση και σταθερότητα όταν το κράτος – δολοφόνος, μετά τη στήριξη των τζιχαντιστών στη Συρία, εξακολουθεί να επεκτείνει τις ζώνες κατοχής του στην πολύπαθη χώρα, να βομβαρδίζει την Υεμένη και τον Λίβανο, να απειλεί με πόλεμο το Ιράν.
Καμιά σταθερότητα δεν φαίνεται στον ορίζοντα όταν νέες πολεμικές βάσεις σπέρνονται σε όλη τη Μεσόγειο, όταν επεκτείνεται η ΝΑΤΟική δράση στην Κύπρο, όπου οι ΗΠΑ ετοιμάζονται να στήσουν πολεμικά ορμητήρια, γι’ αυτό και αίρουν το εμπάργκο όπλων.
Μόνο ανασφάλεια φορτώνει τους λαούς της περιοχής η ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στα νερά της Ερυθράς Θάλασσας, στην οποία πρωταγωνιστεί η Ελλάδα μέσω της επιχείρησης «ASPIDES», φτάνοντας μέχρι τον Ινδικό Ωκεανό, για να βάλει «σφήνα» στον «κινέζικο δρόμο».
Και φυσικά, «άλλα λόγια ν’ αγαπιώμαστε» είναι η προπαγάνδα για «αναμονή εξελίξεων στην Ουκρανία» μετά την ορκωμοσία Τραμπ, την ίδια στιγμή που μια σειρά κυβερνήσεις σε κράτη της ΕΕ ετοιμάζονται να «γκαζώσουν» ακόμα περισσότερο για την πολεμική κλιμάκωση στην περιοχή.
Ενώ, καθόλου «ήσυχα» δεν θα είναι τα νερά σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, τώρα που θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου με τα παζάρια για τα κυριαρχικά δικαιώματα, σε μια περίοδο μάλιστα που η Τουρκία αναβαθμίζει τη θέση της, πρωτοστατεί με τις ευλογίες ΗΠΑ και ΕΕ στη Συρία.
Καμιά, λοιπόν, αυταπάτη. Αντίθετα. Διαρκής επαγρύπνηση και σύγκρουση με τους σχεδιασμούς της αστικής τάξης σε κάθε χώρα. Πάλη για την ανατροπή της. Γιατί μόνο έτσι μπορεί πραγματικά να εξασφαλιστεί η λαϊκή ευημερία, η ασφάλεια και η ειρήνη για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία.#
