Ένα ιδιαίτερα σημαντικό μήνυμα αποτέλεσε η απεργιακή συγκέντρωση και διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε στη Μυτιλήνη αλλά και στην Αθήνα και σε δεκάδες ακόμα πόλεις της χώρας, την Πέμπτη που μας πέρασε. Η κρίσιμη απεργιακή αναμέτρηση για το εργατικό κίνημα δόθηκε με αποφασιστικότητα από εκατοντάδες σωματεία, Επιτροπές Αγώνα, μαζικούς φορείς σε όλη την Ελλάδα και αφήνει πολύτιμη παρακαταθήκη για τη συνέχιση, την κλιμάκωση της πάλης.
Η συνέχεια και η κλιμάκωση του αγώνα είναι απαραίτητη αφού έχουμε να αντιμετωπίσουμε την αναβαθμισμένη επίθεση της αστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού.
Η επίθεση αυτή περιλαμβάνει τα αποτελέσματα της πρόσφατης συμφωνίας στο πλαίσιο της 3ης «αξιολόγησης», τον ματωμένο κρατικό προϋπολογισμό για το 2018, το «συμπληρωματικό μνημόνιο» ενόψει της «ολοκλήρωσης» του προγράμματος, δηλαδή όσα ανακεφαλαιώνουν και μονιμοποιούν όλα τα μέτρα που πάρθηκαν με τη μορφή καταιγίδας τα τελευταία οκτώ χρόνια. Έχει να αντιμετωπίσει την ελεεινή προσπάθεια της κυβέρνησης να ξηλώσει το απεργιακό δικαίωμα ώστε οι εργαζόμενοι να μη μπορούν να σηκώσουν κεφάλι.
Αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της αντεργατικής επίθεσης είναι και η όλο και πιο βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας, με ευθύνη της κυβέρνησης, στους ανταγωνισμούς ανάμεσα σε ισχυρά καπιταλιστικά κράτη και ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, που όπως όλα δείχνουν, μπαίνουν σε νέα περίοδο κλιμάκωσης.
Ένταση της πάλης σημαίνει να ζωντανέψουν όσο περισσότερα σωματεία γίνεται. Να έρθουν σε επαφή περισσότεροι εργαζόμενοι με τα σωματεία τους, να συμμετάσχουν στις διαδικασίες τους, στις Γενικές Συνελεύσεις, στη δραστηριότητα, στην εξόρμηση, στην ενημέρωση. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο που να υπολογίζουν τόσο πολύ η άρχουσα τάξη και οι κυβερνήσεις της, όσο το ανέβασμα του βαθμού οργάνωσης των εργαζομένων. Αυτό θέλουν να αποτρέψουν.
Γι‘ αυτό θέλουν τον εργάτη ξεμοναχιασμένο και ανοργάνωτο. Αυτό είναι που εξηγεί και τη διαχρονική προσπάθειά τους να ξηλώσουν το απεργιακό δικαίωμα, να προωθήσουν οργανώσεις του χεριού τους όπως οι «ενώσεις προσώπων», να στήνουν εργοδοτικούς μηχανισμούς σε σωματεία, Εργατικά Κέντρα και όπου αλλού τους παίρνει.
Τώρα πρέπει να πολλαπλασιαστούν οι δυνάμεις που δεν βάζουν άλλο νερό στο κρασί τους και ξεκαθαρίζουν ότι δεν κάνουν «ούτε μισό βήμα πίσω», αλλά βγαίνουν στην αντεπίθεση, διεκδικώντας όσα τους έκλεψαν τα τελευταία χρόνια.
