Πλούσια δραστηριότητα αναπτύσσουν οι Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ στο νησί, με περιοδείες, συσκέψεις και ομιλίες στο πλαίσιο της Πολιτικής Εξόρμησης για την ανάδειξη των αιτιών της κρίσης και την πρόταση του ΚΚΕ για διέξοδο υπέρ του λαού.
Με την ανακοίνωση του ΚΚΕ στο χέρι, μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ ξεκίνησαν το «όργωμα» στα χωριά του νησιού μας, αναδεικνύοντας τις θέσεις του ΚΚΕ για την κρίση και την διέξοδο που προτείνει υπέρ του λαού, φροντίζοντας να οργανώσει την πάλη για έξοδο σε όφελος του.
Τα αστικά κόμματα και οι πολιτικές δυνάμεις που κινούνται στις παρυφές της στρατηγικής τους στριμώχνονται από τις εξελίξεις σε ότι αφορά τη διαχείριση της κρίσης υπέρ του κεφαλαίου. Το βάθος και η διάρκεια της ύφεσης, η αδυναμία του κεφαλαίου στις σύγχρονες συνθήκες να παραχωρήσει ακόμα και τα ελάχιστα για να διασκεδάσει τις λαϊκές αντιδράσεις, οδηγούν στην κλιμακούμενη απαξίωση του αστικού πολιτικού συστήματος και των κομμάτων που το απαρτίζουν. Στην προσπάθειά τους να ελιχθούν, προσπαθούν να τρομοκρατήσουν το λαό, να του καλλιεργήσουν φρούδες ελπίδες, να τον αποπροσανατολίσουν, βαφτίζοντας την καπιταλιστική κρίση άλλοτε «κρίση χρέους», άλλοτε κρίση του «καζινοκαπιταλισμού» και πάει λέγοντας.
Όλοι αυτοί προσάπτουν στο ΚΚΕ την κατηγορία ότι δεν έχει προτάσεις για διέξοδο από την κρίση. Κρύβουν σκόπιμα ότι άλλη διέξοδο οραματίζονται αυτοί και άλλη το ΚΚΕ. Για αλλουνού τα συμφέροντα παλεύουν το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και τα συγγενικά τους κόμματα, για άλλα συμφέροντα, τα λαϊκά, παλεύει το ΚΚΕ. Μπροστά στα αδιέξοδα της δικής τους στρατηγικής προπαγανδίζουν ότι το Κόμμα δεν έχει προτάσεις, εννοώντας προτάσεις στα όρια του δικού τους συστήματος. Ταυτίζουν αυθαίρετα τα συμφέροντα των μεγαλοκαπιταλιστών με αυτά των εργαζόμενων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων και ζητούν από το ΚΚΕ να κάνει το ίδιο.
Ενα παράδειγμα: ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αναγορεύουν σε «νούμερο ένα» ζήτημα το δημόσιο χρέος. Ζητάνε απ’ όλα τα κόμματα να διατυπώσουν θέσεις και να υπάρξει ευρύτερη συμφωνία σε μέτρα που τσακίζουν δικαιώματα, στο όνομα του να μειωθεί το χρέος! Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που λέει ότι το δημόσιο χρέος και η καπιταλιστική κρίση έχουν την ίδια πηγή, το κεφάλαιο και την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά του. Από αυτή τη σκοπιά καλεί το λαό να μην τρομοκρατηθεί από την προπαγάνδα περί χρέους και χρεοκοπίας. Να χτυπήσει με την πάλη του στη ρίζα το σύστημα που αναπαράγει χρέη και κρίσεις. Πώς θα γίνει αυτό; Οργανώνοντας την πάλη με αιτήματα επιθετικά, που παίρνουν υπόψη τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και όχι τα όρια που διαμορφώνουν τα συμφέροντα των καπιταλιστών. Τέτοια είναι τα αιτήματα που προβάλλουν σε ενιαίο πλαίσιο το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΟΓΕ και το ΜΑΣ.
Τέτοια αιτήματα στρέφονται αντικειμενικά ενάντια στα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της. Η υλοποίησή τους προϋποθέτει ισχυρή συγκέντρωση δυνάμεων και σύγκρουση με τα κόμματα του κεφαλαίου. Προϋποθέτει αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων και πολιτική πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, ως μόνη φιλολαϊκή έξοδο από την κρίση. Αυτή η πάλη απαιτεί χειραφέτηση από τα ιδεολογήματα και την τρομοκρατία της αστικής τάξης και των επιτελείων, γι’ αυτό βοηθάει τη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών συνειδήσεων. Αυτό είναι που σε τελική ανάλυση τρομάζει τους αστούς και τα κόμματά τους. Η δύναμη που κρύβουν οι προτάσεις και η στρατηγική του ΚΚΕ. Η οποία, όταν μπολιαστεί πλατιά στο λαϊκό κίνημα, μπορεί να δημιουργήσει σοβαρές προϋποθέσεις για την ανατροπή της αστικής εξουσίας, την αντικατάστασή της από τη λαϊκή εξουσία, που θα οργανώσει και θα διευθύνει τη λαϊκή οικονομία. Η κρίση δείχνει αντικειμενικά τα όρια του καπιταλισμού. Η στρατηγική του ΚΚΕ δείχνει την πραγματική διέξοδο από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων. Γι’ αυτό μάταια την πολεμούν και προσπαθούν να τη συκοφαντήσουν.
Αυτά οδηγούν και τον ταξικό αντίπαλο σε επίθεση απέναντι στο Κόμμα. Αλλά και για έναν ακόμη λόγο. Το Κόμμα έχει επαναστατική στρατηγική και όχι στρατηγική να σώσει το αστικό πολιτικό σύστημα.
Το ΚΚΕ συνέδεσε την έξοδο από την κρίση με τον αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων στην Ελλάδα σε συνδυασμό με την έξοδο από την ΕΕ.
Η πολιτική του για ρήξη, ανατροπή, εργατική εξουσία, ασκεί πίεση και στη βάση των άλλων κομμάτων, ασκεί πίεση σε αυτούς που η αστική τάξη θέλει να τους χρησιμοποιήσει ως μαξιλαράκια του συστήματος.
Το σύστημα από τη μια μεριά θέλει απέναντι στο ΚΚΕ να φτιάξει φαινομενικά αντικαπιταλιστικές δυνάμεις ή να τις στηρίξει (π.χ. ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Αλλά θέλει από την άλλη μεριά και τον ΣΥΡΙΖΑ να τον αξιοποιήσει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας. Και τα δύο κόντρα στο ΚΚΕ. Σαν συνεταίρους ή σαν αναχώματα. Γιατί το Κόμμα δεν μπορεί να γίνει του χεριού τους όπως κάποιες «αριστερές δυνάμεις», που καλούν σε πληρωμή ενός μέρους του χρέους (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί που στήνουν τη λεγόμενη Επιτροπή Ελέγχου του Χρέους) ή και μη πληρωμή του (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΝΑΡ), προβάλλοντας όλοι ως πολιτική διέξοδο να φύγει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Και να έλθει μια άλλη που μαζί με τα παραπάνω θα εθνικοποιήσει τάχα μερικές τράπεζες και πρώην ΔΕΚΟ, για να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική με άθικτη την καπιταλιστική ιδιοκτησία, άρα και την καπιταλιστική οικονομία. Υποκρισία δυνάμεων που αντικειμενικά στηρίζουν τον καπιταλισμό, σπέρνοντας φρούδες ελπίδες στο λαό ακόμη και με αντικαπιταλιστική φρασεολογία, αφού δε γίνεται να υπάρχει φιλολαϊκή πολιτική και καπιταλιστική ιδιοκτησία.
Ο λαός να μην εγκλωβιστεί. Να εγκαταλείψει ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, να τους κλονίσει, να τους κάνει αδύναμους να κυβερνούν σε βάρος του. Μπορεί να δημιουργήσει ρωγμές αγεφύρωτες στο αστικό πολιτικό σύστημα. Η εργατική τάξη να οργανωθεί στο δικό της ταξικό κίνημα, τα άλλα λαϊκά στρώματα επίσης, να δυναμώσουν το μετωπικό σχήμα ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΟΓΕ, ΜΑΣ, συμβάλλοντας στην οργάνωση της συμμαχίας για τη λαϊκή εξουσία, να συμπορευτεί με το ΚΚΕ.
