Στο φόντο σοβαρών και πυκνών εξελίξεων στην ΕΕ, τις ΗΠΑ και παγκόσμια, προχωρά η διαπραγμάτευση για τη δεύτερη «αξιολόγηση» ανάμεσα στην κυβέρνηση και στο κουαρτέτο.
Το πότε και πού θα καταλήξει η διαπραγμάτευση, είναι κάτι που δύσκολα μπορεί να προβλεφθεί. Κι αυτό επειδή είναι περισσότερο από βέβαιο ότι δεν διεξάγεται σε ένα μόνο τραπέζι, αλλά σε πολλά παράλληλα, με ένα πλήθος θεμάτων που αγγίζουν τον πυρήνα ευρύτερων ενδοϊμπεριαλιστικών και ενδοαστικών ανταγωνισμών.
Σε κάθε περίπτωση, ο αληθινός πρωταγωνιστής της επίθεσης που κλιμακώνεται ενάντια στο λαό, μένει καλά κρυμμένος. Και δεν είναι άλλος από τη μεγαλοεργοδοσία, τους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους, ελληνικούς και ξένους, που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα ή προσδοκούν κέρδη από μελλοντικές επενδύσεις σε αυτή. Τα μονοπώλια που βλέπουν την προοπτική να τα μεγαλώσουν, με την ανάλογη κρατική στήριξη σε χρήμα και προνόμια.
Όποια πέτρα της διαπραγμάτευσης κι αν σηκώσεις, όποιον αντιλαϊκό νόμο κι αν αναποδογυρίσεις, θα βρεις από κάτω τους συμβιβασμούς, τις συμπράξεις και κυρίως τους ανταγωνισμούς τέτοιων ισχυρών οικονομικών συμφερόντων.
Ο λαός έχει τώρα μεγαλύτερη πείρα από την προσπάθεια της αστικής τάξης και των κυβερνήσεών της να τον καταστήσουν αδρανή ή και συμμέτοχο στα αντιλαϊκά τους σχέδια. Δοκίμασε και παλιότερα, δοκιμάζει και τώρα τις απειλές και τους εκβιασμούς ότι αν δεν συναινέσει στο κλείσιμο της «αξιολόγησης» με όλα τα αντιλαϊκά συμπαρομαρτούντα, στη γωνία τον περιμένει η «αποσταθεροποίηση» και νέες περιπέτειες.
Επομένως, οργάνωση και δράση παντού, με επίκεντρο τον χώρο δουλειάς και τον κλάδο. Θαρρετό άνοιγμα και συζήτηση με τους εργαζόμενους για τα σχέδια κυβέρνησης – κουαρτέτου και τους στόχους που υπηρετούν. Για την ανάγκη να διαχωριστούν οι εργαζόμενοι από τα σχέδια της εργοδοσίας, να καταλάβουν περισσότεροι ότι ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάκαμψης σημαίνει γκρεμός και ελεύθερη πτώση δίχως πάτο για τα δικά τους δικαιώματα και των παιδιών τους.
