Ο εορτασμός της επετείου πρέπει να γίνει αφορμή για να οργανωθούν κινητοποιήσεις με αιχμή τα οξυμένα προβλήματα των γυναικών και των οικογενειών τους.

Να γίνει ευκαιρία για να αναπτυχθεί συζήτηση και προβληματισμός για την ανάγκη να πάρουν μέρος στους ταξικούς αγώνες οι γυναίκες του μεροκάματου, που ζουν καθημερινά την απληρωσιά, το φόβο της απόλυσης και τις ανεργίας. Οι φτωχές αγρότισσες που βλέπουν τον κόπο τους να μεγαλώνει και παρ’ όλα αυτά να μην μπορούν να θρέψουν τις οικογένειές τους. Οι γυναίκες των μικρομάγαζων, που παλεύουν να επιβιώσουν δίπλα στα μεγάλα εμπορικά κέντρα και τα πολυκαταστήματα. Οι νέες μητέρες που τις εκβιάζουν να γεννήσουν σε συνθήκες παρόμοιες με αυτές που γεννούσαν οι γιαγιάδες τους, αν θέλουν να πάρουν το επίδομα τοκετού. Οι άνεργες που τους προτείνουν, αντί για δουλειά με δικαιώματα, θέσεις «μαθητείας» και «πρακτικής άσκησης» με μισθό ψίχουλα, χωρίς δικαιώματα.

Η δράση μπροστά στην 8η Μάρτη μπορεί να γίνει κάλεσμα οργάνωσης για τις γυναίκες αυτές, αφετηρία για να ανέβει η συμμετοχή τους στο κίνημα και την πάλη. Να αφήσει παρακαταθήκη το δυνάμωμα της Κοινωνικής Συμμαχίας, την ενίσχυση των σωματείων, των συλλόγων και των ομάδων γυναικών της ΟΓΕ, τη συστράτευση των αυτοαπασχολούμενων γυναικών με την ΠΑΣΕΒΕ, των φτωχών αγροτισσών με την ΠΑΣΥ, τη δράση των σπουδαστριών στο πλευρό του ΜΑΣ.